plaing_piu
หอมแป้งร่ำน้ำอบจากภพไหน
ตรลบใจใคร่หาคะนึงหวน
ดอกไม้อื่นรื่นเร้ามิเท่านวล
แต่วันมิทันด่วนรัญจวนจำ
ฤาปลายฝนเหมือนคนหายมิวายห่วง
กลิ่นมาทวงคำถามเคยยามค่ำ
ทิ้งแพรไหมให้ต่างหน้านางย้ำ
ยังหอมจำขย้ำขยี้มีใหม่แล้ว
แม้นโศกลมโบกหายแต่ปลายฝน
จะดิ้นรนไฉนใจผ่องแผ้ว
รักครั้งหนึ่งตรึงตรามิฝ่าแนว
กี่ครั้งแก้วยังจำในสำนึก
หอมอย่างไรใคร่หอมดมดอมยาก
ใครจากยังฝากหอมย่อมตกผลึก
วันคืนสะอื้นไหวนัยส่วนลึก
ยิ่งรู้สึกรำลึกนางกระจ่างตา
เดือนเต็มดวงล่วงไปใกล้ฟ้ารุ่ง
กลิ่นน้ำปรุงจรุงใจใช่ค่อนว่า
หอมใครหนอล้อใจใครคืนมา
มิรู้ว่าคะนึงนางหรืออย่างไร
หอมปลายฝนหอมคนหายมิวายโศก
ฟ
1944
20
0
หน้าส่วนตัว
