เด็ดมะลิบรรจงโรยลงขันข้าว เผื่อจะหอมได้ราวข้าวเขาหอม ข้าวไม่ขาวมีคราบขุ่นมาเคลือบย้อม บุญจะถึงดอกพยอมไหมหนอเรา ไม่ได้หวังไปสวรรค์ถึงชั้นฟ้า ข้าวของข้ามันก็แค่ข้าวเก่า ใช่ข้าวหอมชื่นใจอย่างใครเขา มีแค่นี้ก็ต้องเอาที่มีทำ จะทำบุญหวังแค่พอให้เจ้าเหลียว สักครั้งเดียวก็จะฝันค่ำยันค่ำ หมดหม้อข้าวแลกข้าวขาวเจ้าเพียงคำ ก็คงชื่นคงจะฉ่ำหัวใจแล้ว ข้าวของข้ามันก็แค่ข้าวเก่า ทำเท่าไรจะเห็นเงาเจ้าแก้มแก้ว พระยังคงเดินให้เห็นเป็นแนวแนว บุญจะทันเจ้าขวัญแววเมื่อไหร่กัน