ขอบคุณรอยร้าวที่ก้าวไม่ถึง อย่างน้อยหนึ่งความหวังยังไม่ศูนย์ ยังมีหนึ่งให้นับจับมาคูณ โอกาสพูนเพิ่มต่อยังพอมี เพียงสองทางห่างกันในความคิด แค่สะกิดใจกันอย่าพลันหนี ยังมีหวังสั่งสมอุดมมี บนเนื้อที่ที่เราเข้าใจกัน ฟ้าประทานเรามาฝ่าลมฝน บนรอยหม่นเปื้อนฝุ่นกรุ่นความฝัน สานก่อร่างสร้างปลูกความผูกพัน แม้สูงชันสันเขาเราจะไป ถึงเหลือใยเพียงน้อยค่อยค่อยถัก ให้รังรักรื่นรมย์เป็นร่มใหญ่ ไม่เกินรอตอรักจักผลิใบ แตกกิ่งใหม่มั่นคงเป็นดงดอย
1117
13
0
หน้าส่วนตัว
