คิดถึงคำเคยพร่ำบอกและตอกย้ำ ที่เพ้อพร่ำลุ่มหลงจงเลิกฝัน ไม่เคยมีเยื่อโยงใยใจถึงกัน ราวถูกบั่นเชือดจมคมวาจา ทุกถ้อยคำทำร้ายและบาดลึก ให้รู้สึกรันทดแทบหมดค่า ข่มความน้อยใจฝืนกลืนน้ำตา แม้เจ็บชาไปทั่วทั้งหัวใจ เนื้ออารมณ์ปรารถนาเริ่มชาด้าน จากที่เคยอุ่นซ่านสะท้านไหว ต้องกลายกดฝังเจ็บเก็บภายใน ความหลงไหลยึดมั่นเริ่มสั่นคลอน จะกลืนขมอมหวานนานแค่ไหน จะข่มใจ.. เลิกรัก.. กลับยากถอน จะยอมทน..ต่อไป..ใจร้าวรอน มันบั่นทอน..สิ้นร้าง..หนทางเดิน... ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
217
10
0
หน้าส่วนตัว
