dokkoon
ฉันอาจเป็นคนเก่งกล้า
ในสายตาของใครมากหลาย
แต่ลึกลงเข้าไปข้างใน
เป็นคนอ่อนไหวเหลือเกิน
ฉันอาจดูไม่แคร์ใคร
แต่รู้ไหมในใจเคอะเขิน
เวลาพบเธอแค่ผ่านเดิน
ในใจอยากเชื้อเชิญแต่เขินเกินไป
อยากพูดอยากเห็นหน้า
ทำไมหนอไม่กล้าเป็นไปได้
ทั้งที่กับใครต่อใคร
ไม่เห็นเคยกลัวอะไรอย่างนี้
หรือว่าเธอเป็นคนพิเศษของฉัน
แต่ละวันรู้ไหมใจฉันมันสุขขี
โดยเฉพาะวันไหนเธอยิ้มให้สักที
เก็บไปฝันดี
.เป็นอย่างนี้
.ไม่รู้ทำไม
จะรวบรวมความกล้า
แล้วบอกว่าฉันสนใจเธอรู้บ้างไหม
อยากถามไถ่ถึงในใจ
แคร์ฉันบ้างไหม
คงชื่นใจ
ถ้าเธอแคร์