เคยโผผินเหินฟ้าฝ่าสายฝน สุริยนยังเคยหยาม ไร้ความหมาย พายุหรือ กระพือพัดสะบัดกาย ปีศาจร้ายรุมล้อมมิยอมกลัว เมื่อปีกกร่อนล่อนกราน ความหาญกล้า กลายอ่อนล้าแม้นแรงแสงสลัว น้ำกระเซ็นก็หนาวซ่าน สะท้านตัว ใจระรัวเพียงจิ้งหรีดกรีดเสียงร้อง จำรำงับจับมน แม้นวนหวั่น รอถึงวันมั่นตรง คงสนอง จะแผ่ปีกฉีกฝันอันคะนอง ในคืนผ่องแสงเพ็ญ ที่เด่นฟ้า ..........
919
5
0
หน้าส่วนตัว
