มนตร์ร้ายพระพายพลิ้ว อุระหวิววะวาบไหว ฝันหวานวิมานไกล สติไร้พะวงลม วาดหวังพลังรัก มิตระหนักจะขื่นขม เคลียคลอพะนอชม ทะนุบ่ม ณ ใจตน ในฝันสวรรค์รัก เสนาะนักประเสริฐผล หวานล้ำถลำจน ภวหม่นมิกลายทรวง คืนนั้นวสันต์หลั่ง พยุคลั่งฤดีหวง โหยหาวิวาห์ลวง ชลร่วงประผิวกาย ค่อนรุ่งสะดุ้งตื่น รติชื่นก็ลับหาย เปล่าเปลี่ยวและเดียวดาย ปะทะสายวิมานลม อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑....