White roses
วันที่เราโกรธกันฉันร้องไห้
รู้สึกเหมือนแพ้ใจไปทุกอย่าง
ผ้าเช็ดหน้าที่ถือดูแสนบาง
โชกเกินพรางน้ำตาหล่นลงบนดิน
เธอมีสิทธิ์ฆ่าคนที่ตนรัก
หยิ่งตามศักดิ์ศรีชายอย่างใจหิน
ฉันมีสิทธิ์เสียใจในราคิน
ที่ถูกหมิ่นถูกหยามสิ้นความดี
เจ้าอารมย์ทั้งคู่ดูเอาเถิด
ปล่อยหัวใจรักบรรเจิดเตลิดหนี
ใช้ถ้อยคำเฉือนใจเชือดไมตรี
คงถึงทีแล้วด้นคนละทิศ
ฉันเคยยอมแพ้เสมอเธอก็รู้
เข่าพร้อมคู้เมื่อพ่ายอายดวงจิต
เพราะเธอเป็น"ความหวัง"ทั้งชีวิต
ทำถูกผิด..ฉันก็พร้อม..ยอมง้อเธอ
แต่ครั้งนี้เจ็บกมลเกินทนได้
เธอมีเขาอยู่ในใจเสมอ
หยามน้ำหน้าเช่นนี้ดีหรือเออ
แกล้งไก๋เก้อโทษว่า..ฉันหน้างอ
อยู่ใกล้ฉันพูดบ่นถึ
1619
5
0
หน้าส่วนตัว
