..สีน้ำฟ้า..
เพียงเพื่อให้เข็มวินาทีผ่านไปสักครั้งหนึ่ง
ทำถึงทรมานดั่งลมหายใจจะขาดห้วง
ก็เจ็บ ก็เหงา ลำพังกับหัวใจไม่เต็มดวง
กับความหลังที่ลับล่วงอย่างไรก็ไม่ชินชา
เจ็บ..เจ็บ ร้าว..ร้าว อยู่อย่างนี้
ไม่หายสักที ไม่รู้เป็นอะไรนักหนา
หัวใจตัวดี ไม่ได้เจ้ามารยา
เรียกน้ำตาไหลมาอ้อน ใครต่อใคร
ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
ทำไมฉันจึงมองไม่เห็นความสดใส
หรือแต่ละคืนที่ผ่านมานอนดึกไป
ความรู้สึกข้างใน จึงร้าวระบม
--
ก็ไม่ท้อนะ แต่เหงา
รออย่างเศร้า .. เศร้า.. เผื่อจะมีใครมาสนใจ
--
ก็เหงานะ แต่ไม่เคยท้อ
ยังคงรอใครสักคนมาอยู่เคียง