สายตาที่ชาเย็น กลับบ้านนาหาหวังรังรักเก่า จากนงเยาว์ห่างไกลใช่หลบหนี้ เฝ้ารอวันฝันหาทุกนาที พบวันนี้สายตากลับชาเย็น มีหนุ่มใหม่ใกล้เจ้าคอยเย้าหยอก แสดงออกนอกหน้าวันมาเห็น มองดูนางหมางใจให้ลำเค็ญ รักกระเด็นหยุดเนื่องทุกเรื่องราว เธอไม่เป็นเช่นเดิมเริ่มว้าวุ่น ไฟรักกรุ่นมอดดับรับความหนาว เฝ้าฝากทรวงห่วงหามากับดาว เจ็บปวดร้าวฤดีไม่มีแวว เคยวาดหวังพังสิ้นถิ่นแดนสรวง ใบไม้ร่วงระทมลมพริ้วแผ่ว เนตรหลับลงปลงฝันอันเพริศแพรว เข้าใจแล้วสายตาที่ชาเย็นฯ