แก้วประเสริฐ
** ห้วงคำนึงสิเน่หา **
ฉันเปรียบเธอประหนึ่งซึ่งนางฟ้า
สุดเสน่หาคำนึงซึ้งความฝัน
แม้ผ่านมาแห่งกาลดุจวารวัน
สิ่งเหล่านั้นจบสิ้นจินต์คำนึง
ทะเลคลื่นระลอกบอกสิ่งหวัง
ละอองพลังแตกซ่านพานคิดถึง
มาดแม้นหวนกลับคืนยืนรำพึง
ทรายหาดซึ้งตรึงไว้ในห้วงใจ
ความอ่อนโยนโน้มน้าวยิ่งร้าวจิต
ป่วนความคิดสิ่งงามยามสดใส
สวยอรชรอ้อนแอ้นแสนไฉไล
เธอห่างไปไกลลับยากกลับมา
มองภาพถ่ายชายหาดพาดหมองเศร้า
ยิ่งปวดร้าวในทรวงดุจบ่วงหา
พันธะการสิ่งรักมักโรยลา
โอ้อนิจจายากกล่าวเศร้าชีวี
นอกจากฝันสรรค์สร้างกลางสิ่งหมอง
เปรียบละอองคลื่นน้อยคอยหลีกหนี
กระทบฝั่งแตกซ่านผ่านเ
หน้าส่วนตัว
931
24
0
