ม้าก้านกล้วย
ในวันที่หัวใจไร้แรงหนุน
วันที่ขุ่นแฝงหม่นระคนเศร้า
วันที่ซึมหมองตรมระทมเหงา
วันที่ไม่มีเราไม่มีใคร
คิดว่าอยู่คนเดียวในโลกกว้าง
คิดว่าอยู่อ้างว้างใต้ฟ้าใหญ่
คิดว่าถูกทิ้งร้างบนทางไกล
ไม่สนใจไม่อาทรเหมือนก่อนกาล
ในภวังค์หนึ่งแห่งห้วงที่เงียบงัน
พลันนั้นสำผัสได้สายประสาน
เยื่อใยไมตรีที่เบ่งบาน
พลันนั้นกลับสุขอย่างไม่เคย
เป็นความเอื้ออาทรกันและกัน
เป็นแรงฝันแรงใจไร้ถ้อยเอ่ย
เป็นฝนฉ่ำปลุกชีวาพางอกเงย
ชดเชยอารมณ์โศกสลายคลอน
เป็นเธอที่ยื่นมือเข้ามา
กับรอยยิ้มเปื้อนหน้าแววตาอ่อน
ซับน้ำตาที่แอบเอ่อระอุร้อน
แล้วเชยช้อนให้เผลอเผยอยิ้ม
อ้างว้างทั้งปวงก็ปลดปล่อย
เหงาหงอยก็กลายได้เอมอิ่
844
2
0
หน้าส่วนตัว
