ฉันเก็บดอกหญ้ามาสาน เรียงร้อยเป็นตำนานแห่งความรัก เพราะฉันได้ค้นพบและรู้จัก ว่ารักนั้นคือ ความธรรมดา ฉันเก็บดนตรีของสายธาร ที่ขับขานทำนองความเหว่ว้า เพราะยามใดที่ใจเจ็บช้ำมา ฉันมักระบายน้ำตาให้น้ำในลำธาร ฉันเก็บทิวเขายิ่งใหญ่ ที่ทอดตัวยาวไกลเสียดฟ้าตระหง่าน เพราะยามใดใจอ่อนล้าแสนซมซาน ขุนเขาจะเป็นดั่งปณิธานให้ฉันนั้นมั่นคง เก็บอีกหลายสิ่งหลายอย่าง เก็บการเดินทางที่ฉันเดินพลัดหลง เก็บเอาไว้ในกล่องไร้รูปทรง และจะเก็บหัวใจที่ซื่อตรงไว้ให้คนที่พร้อมจะจริงใจ
1298
4
0
หน้าส่วนตัว
