ตะแหง่ว
เขายืนมองเธออยู่ตรงนั้น
จะไม่ไปพูดกันสักคำเลยเหรอ...
ปล่อยให้เป็นอย่างนี้....มันคงไม่ดีนักหรอกนะเธอ..
แต่เอาเถอะ...งั้นฉันขอพูดกับเธอให้เข้าใจ..
ฉันรู้.....ที่เธอเปลี่ยนไปอย่างนี้..
ก็เพราะเธอรู้สึกดีกับเขา..อย่างนั้นใช่ไหม..
ที่เธอรีๆรอๆอยู่...ฉันก็รู้ว่าเธอห่วงใย
แต่ฉันก็ไม่ใช่คนอ่อนแอเกินไป...แม้จะหวั่นไหวบ้าง..บางที
เดินไปหาเขาเถอะนะ...
ฉันไม่เป็นอะไรมากมายหรอกน่า...เชื่อสิ
เมื่อก่อน..ไม่มีเธอ ฉันก็อยู่มาได้..ไม่เห็นเป็นอะไรสักที
อาจจะเป็นพรุ่งนี้..หรือมะรืนนี้..ฉันคงเป็นคนที่ร่างเริงคนเดิม..
หน้าส่วนตัว
925
8
0
