ศรีสมภพ
พรุควนเคร็ง ..คนเส็งเคร็งบรรเลงล้าง
ไฟไหม้ฟางครั้งแล้วก็ครั้งเล่า
มีอะไรในควนเคร็งเกรงใจเขา
จึงถูกเผาข่าวครึกโครมล้มควนเคร็ง
สงสารป่ากว่าเติบกำเริบร่าง
วิถีทางธรรมชาติมิอาจเร่ง
ใช้เวลากว่าจะผ่านการข่มเหง
นับต้นเก่ง เป็นต้นใหญ่จนไฟเผา
โอ..มนุษย์หยุดเถิดเตลิดล้ำ
อย่าก่อกรรมธรรมชาติด้วยขลาดเขลา
กวางกินใบให้เสือรู้อยู่ใต้เงา
ตกเป็นเหยื่อเพราะโง่เขลาเข้าตาจน
แสวงหาอันใดมากมายหนอ
จิตละโมบโลภเกินพอต่อเหตุผล
กินแล้วถ่าย ใจยังงกว่ายวกวน
กิเลสล้นพาจนอับดับปัญญา
พรุควนเคร็ง..หนึ่งบทเพลงบรรเลงจบ
ไฟชั่วช้ามันกล้ากลบสยบป่า
ดับไฟโลภใจคนก่อนจะร้อนกล้า
เป็นไฟป่าที่บ้าคลั่งพลังแรง
2150
0
0
หน้าส่วนตัว
