ท่องเมฆา-รุ้งตะวัน
ยามเป็นไฟอยู่ใต้นภาฟ้าแสนสวย
จิตหลงด้วยดวงจันทราน่าหลงใหล
ปีกเจ้าหักเพราะรักเร้าเจ้านกไฟ
กายมอดไหม้ใจมอดม้วยด้วยหยุดปอง
รุ้ง "จะอยู่เคียงคู่เจ้ากว่าเศร้าหาย
จะโอบกายกอดใจหายมัวหมอง
จะยิ้มให้จนกว่าฟ้าสีทอง
รุ้งเรืองรองก็จะหายมลายไป"
ได้ยินเสียงสำเนียงมุ่งจากรุ้งสวย
พลันตื่นด้วยคลายดวงจิตคิดหลงใหล
เพราะ รัก-หลง จิตคงร้อนดั่งฟอนไฟ
สำนึกได้หายโศกเศร้าคราคราวครวญ
ยามเป็นฟ้าอยากเป็นฟ้านภากว้าง
มองหนทางสว่างไสวไร้จิตหวน
ฟ้าสดใสไร้เมฆใจไม่เรรวน
จึงชี้ชวนด้วยจิตหวังสั่งความนัย
ฟ้า "ฟ้าคงไม่หายวิโยคโศกกำสรวล
รุ้งโปรดชวนชี้พ้นจนฟ้าใส
หน้าส่วนตัว
1725
12
0
