ยามซมซานคลานมาหาตักแม่ ลูกขี้แยคนเดิมเริ่มร่ำไห้ หลังเท้าแม่อุ่นซึ้งถึงแก่นใจ และกลิ่นไอความคุ้นก็กรุ่นมา ยามกอดกุมมือทั้งสองที่หมองกร้าน ใจสะท้านกับรอยยิ้มที่ปริ่มปร่า ปากแม่ถามลูกไปที่ใดมา แม่ตั้งตารอหายหลายขวบปี ถึงน้ำตาเปื้อนแก้มแม่แย้มยิ้ม ประทับพิมพ์รักใคร่ไม่หน่ายหนี แม่จ๋า ลูกสัญญาในครานี้ ชั่วชีวีอยู่กับแม่แต่ผู้เดียว.
756
0
0
หน้าส่วนตัว
