ไม่ว่าขอบฟ้าจะกว้างแค่ไหน
                               ความห่างไกลไม่ได้เป็นกำแพงขวางกั้น
                          ความรู้สึกดี ๆ ที่ถักทอจนกลายเป็นความผูกพัน
                          ทำให้คนสองคนได้อยู่ใกล้กัน ณ.ตรงที่ของหัวใจ
                                       ความห่างไม่ได้ทำให้ใจห่าง. . . . .
                         กลับช่วยเติมความห่วงใยปิดช่องว่างระหว่างเราไว้
                                  ความมั่นคง คือ คำสัญญาที่พูดด้วยหัวใจ
                    และความเชื่อมั่นในตัวคนไกล คือเหตุผลของการรอคอย
				
				
			 
							
						
						31 ธันวาคม 2545 01:18 น. - comment id 102668
นกความรู้สึกที่บีเกิดขี้นกับนกมันมากว่าเพื่อนแล้วนะ

 
							
						
						31 ธันวาคม 2545 01:20 น. - comment id 102669
.......เดี๊ยวนี้อารมณ์สุนทรีจัง ...แต่งเอาๆเป็นว่าเล่นเลยน่ะ อิจฉาจัง เราแต่งไม่เป็นแล้วอ่ะ T----T

 
							
						
						31 ธันวาคม 2545 06:48 น. - comment id 102679
  ไพเราะ..มากค่ะ..
     อบอุ้น..อบอุ่น...
    ดีจัง..
							
							
 
							
						
						31 ธันวาคม 2545 12:09 น. - comment id 102698
เอาใจช่วยนะ

 
							
						
						31 ธันวาคม 2545 15:18 น. - comment id 102713
เพราะมากคับ เหนือคำบรรยายจริงๆ

 
							
						
						31 ธันวาคม 2545 15:55 น. - comment id 102715
.. เอิ้ก ..ความหมาย
        ปลื้มปิติ ..อิอิ ประทับใจมากๆ
                   เลยคะ ... :)
           คะ เห็นด้วย ..ความไกล
    ไม่ใช่อุปสรรคจะขว้างกั้นเลยเนอะ
  แต่มันกลับเติมความห่วงใย ..โอยยย
               บาดใจคะ ..อิอิ
--------------
เอิ้ก ...จัดรูปแบบการตอบให้เหมือนกับกลอนนี้ยากจริงแฮะ ..อิอิ 
							
							
 
							
						
						31 ธันวาคม 2545 16:01 น. - comment id 102718
โดนใจครับ... ขออนุญาต เอาไปให้เธอคนนั้นของผมดูนะครับ เพราะคุณแม่มดน้อย แต่งได้ตรงใจผมตอนนี้เลย หุหุหุ.... ...ความห่างไม่ได้ทำให้ใจห่าง... Its so nice. ครับ quite beutiful poem!

 
							
						
						31 ธันวาคม 2545 20:33 น. - comment id 102748
มั่นคงดีจังเลยครับ เป็นการผสมความรักได้ดีมาก มาก เลย *..จากใจไคริ..*

 
							
						
						31 ธันวาคม 2545 23:32 น. - comment id 102775
ไพเราะดีค่ะเราชอบนะค่ะแต่งให้ได้เยอะๆๆนะค่ะเราจะเปงกำลังใจให้ค่ะ

 
							
						
						1 มกราคม 2546 17:11 น. - comment id 102852
เห่อ ๆ อ่านแล้วก็แอบปลื้มนิด ๆ อ่ะนะคะ หุ หุ หุ ขอบคุงกั๊บคุง LuCky อ่อ ๆ และก็เจ้าของกลอนแต่งได้โดนใจอ่ะนะคะ หุ หุ หุ

 
							
						
						2 มกราคม 2546 01:47 น. - comment id 102885
แหวะ !! งั้นๆแหละ อิอิ เค้าว่ากันว่าการแต่งกลอนมักออกมาจากใจ ในห้วงคิดคำนึงหา ฮา รอครายอยู่เอ่ย ฮั่นแน่!!! รู้น๊า กิ๊ว ๆๆๆๆๆๆ อิอิ

 
							
						
						3 มกราคม 2546 04:48 น. - comment id 103036
ขอบคุณสำหรับคำหลอกลวงจากบีทั้งหมด ได้เห็นกับตาตัวเอง คราวนี้คงไม่มีทางปฏิเสธละนะ บายชั่วนิรันด์

 
							
						
						3 มกราคม 2546 05:08 น. - comment id 103037
ขอบคุณที่ทำให้เราได้พบกัน ขอบคุณสำหรับคำหลอกลวง บีมีคนอื่น แต่ไม่เคยบอกโน๊ต สิ่งหวานๆแบบนี้บีไม่เคย ทำให้โน๊ต ซาโยนาระ

 
							
						
						3 มกราคม 2546 20:17 น. - comment id 103125
ใช้สีสวยดีนะครับ เข้ากับกลอนเพราะๆ อย่างนี้จัง ถูกใจครับ

 
							
						
						10 มกราคม 2546 11:14 น. - comment id 104143
แต่ก่อนไม่รู้ว่ารักมีเหตุผล ถึงจะมีแต่ก็ไม่รู้ว่าจะหาได้จากไหน เดี๋ยวนี้รู้แล้วว่ามี....คิดได้ไงคนดี

 
							
						
						11 กุมภาพันธ์ 2546 22:24 น. - comment id 108550
ดีเนอะมีแต่คนสงสารและเห็นใจ..แต่จะมีใครคิดบ้างไหมว่า คนที่จะเจ็บปวดยังมีอีกหนึ่งคน..ที่ต้องเสียคนที่รักไป เพราะเค้าไปแบ่งใจให้กับคนที่สามที่เข้ามา..

 
							
						
						13 กุมภาพันธ์ 2546 21:52 น. - comment id 108840
หายสงสัยแล้วทำไมเพื่อนเราถึงหลงหัวทิ่ม แบบนี้นี้เอง อิอิ

 
							
						
						13 กุมภาพันธ์ 2546 21:53 น. - comment id 108841
หายสงสัยแล้วทำไมเพื่อนเราถึงหลงหัวทิ่ม แบบนี้นี้เอง อิอิ


