อัลมิตรา
..๏ ฝนเดือนพฤศจิกา
๑.
..๏ ครั้นคราใดได้มองสองตาเจ้า
เห็นรักเราโดนผูกถูกกักขัง
ติดโซ่ตรวนพันธนาการอันรุงรัง
แล้วถูกฝังในจิตติดวังวน
๒.
โอ้คนงาม
ยามข้า ฯ มาอยู่ใกล้
ครั้งคราใดครุ่นคิดจิตสับสน
เจ้าตระหนักหรือไม่ในใจตน
ข้า ฯ คือคนที่รู้สึกนึกเช่นกัน ?
๓.
เพราะไม่มีสิ่งใดในโลกหล้า
พ้นอาญาไตรลักษณ์มักแปรผัน
มิดำรงคงสภาพตราบนิรันดร์
ต่างรู้กันว่าใจไม่ต่างนี้
๔.
ย่อมพลิกแพลงแสร้งสร้างบ้างบุบสลาย
โศกสุขคล้ายย่ำขย่มพลางข่มขี่
ล้วนเปลี่ยนแปลงแห่งนิยามความชั่วดี
ล่วงคืนวันผ่านเดือนปีมีโรยรา
๕.
ดั่งคอยป้องประคองแสงแห่งเทียนน้อย
ลมพัดคอยปกปักษ์
2695
18
0
หน้าส่วนตัว
