เก็จฐวา
เห็นสายน้ำ นทีที่มันไหลไป
เหมือนว่าเราเคยแหวกว่ายด้วยกันก่อนนั้น
ใจที่คอยภักดี รัก...ที่มีให้แก่กัน
ช่างผูกพัน ผูกกันมานานแสนนาน
เป็นเวรกรรมปางก่อนที่ย้อนเข้ามา
ให้น้ำตาเราหลั่งรินแทบจะสิ้นใจ
ได้มาพบเพื่อลา จำพรากเราให้ห่างไกล
บุญเราสร้างมาน้อยไป ต้องจำใจลา
ผ้ากาษา ที่ให้มาพี่จะห่มไว้
อยากทำอย่างที่ตั้งใจ
เลือกไปสู่แดนพระธรรม
อยู่ที่ไหนน้องจงรับบุญที่พี่หนุนนำ
ขอให้เวรกรรม น้องจงสิ้นไป
สายน้ำโขง ขอจงช่วยเป็นพยาน
ถ้าดวงไฟขึ้นจากน้ำสองดวงวันไหน
นั่นคือ รัก ของเรา
จะรักกันไม่เสื่อมคลาย
เกิดชาติไหน...ให้เราได้รักกันเหมือนเดิม
หน้าส่วนตัว
2187
3
0
