ครูพิม
ลูกเอย
หวานคำเอ่ยหวานล้ำคำว่าแม่
ภาพเก่าเก่าเลือนเลือนมิเชือนแช
คือรักแท้ห่วงใยแม่ให้มา
ลูกเอย
สองมือเคยโอบอุ้มคุ้มเกศา
กอดตระกรองโอบอุ้มคุ้มชีวา
เจ้าแก้วตาแม่รักดั่งดวงใจ
ลูกเอย
สองมือเคยป้อนยาคราป่วยไข้
เจ้าตัวร้อนอ่อนแอแม่ห่วงใย
โอบกอดไว้เพราะห่วงเจ้าดวงมาน
ลูกเอย
สองมือเคยซักผ้าป้อนอาหาร
ปรุงรสข้าวด้วยใจตักใส่จาน
ป้อนเจ้าผ่านใจรักแม่ถักทอ
ลูกเอย
สองมือเคยทำงานหนักมิพักหนอ
อนาคตของเจ้าแม่เฝ้ารอ
ร่างกายท้อแต่ใจแม่แท้สู้ทน
ลูกเอย
สองตาเอ๋ยเฝ้าแลแม่สุขล้น
ลูกแม่งามด้วยธรรมนำชีพตน
คล้องกมลเจ้าประสบพบแสงธรรม์
ลูกเอย
รักมิเคยลดน้อยคอยปลูกฝัน
หวังเพียงเจ
5123
37
0
หน้าส่วนตัว
