กาดาษ
ทุกครั้งที่สายฝนโปรยปราย..
ไม่รู้ทำไมต้องรู้สึกเหงาเดียวดายขึ้นมาทุกครั้ง
อาจเป็นเพราะบรรยากาศเป็นใจ
หรือด้วยเหตุผลอันใดกัน
รู้แต่ว่าในตอนนี้ฉัน
คิดถึงเธอ...จนหมดหัวใจ
อากาศทางโน้นเป็นยังไงบ้าง
สายฝนทำให้ใจเธออ้างว้างบ้างไหม
รู้หรือเปล่า..คนทางนี้คิดถึงและห่วงใย
อยากไปอยู่ใกล้ๆ..สัมผัสอุ่นไอ ข้างกายของเธอ
แต่ก็คงทำได้เพียงแค่คิด
เพราะฟ้าลิขิต..ให้ฉันห่างไกลเธอเสมอ
แต่เธอรู้ไหม..ในความห่างไกล..หัวใจฉันอยู่ใกล้เธอ
นับจากวันที่เราพบเจอ...จนถึงวันที่เธอจากไกล
ฉันยังคงเฝ้ามองสายฝน
ถึงมันจะทำให้คิดถึงคนหนึ่งคน..จนใจหาย
แต่ในความคิดถึง..ก็มีความลึกซึ้งปะปนอยู่มากมาย
แค่นี้ก็ทำให้
610
3
0
หน้าส่วนตัว
