อัลมิตรา
๏ เหมือนม่านหมอกหลอกตาจนพาโศก
คล้ายอับโชคเส้นทางรักห่างเหิน
คราวที่ฟ้าเลือนลางหว่างดำเนิน
หากหลงเพลินเดินดุ่มอาจกลุ้มใจ
ม่านหมอกเมฆเฉกฉากหลากลดหลั่น
เปรียบอุปสรรคพรากกั้นรักหวั่นไหว
ยามฟ้าแจ้งย่อมกระจ่างหนทางไพร
หมายสิ่งใดควรคว้ามาครอบครอง
ผู้ยอมพ่ายหน่ายชะตาพารันทด
ประหนึ่งหมดพลังใจไม่สนอง
ปล่อยให้รักลับหายกลายทำนอง
ฤๅ ควรฟ้องโทษชะตามาแกล้งกัน
แม้นมิมุ่งมั่นหมายในความรัก
คราเจ็บหนักจะหวังใครไปปลอบขวัญ
เมื่อปราศร่องรอยใจให้ผูกพัน
เพียงหมอกกั้นนิดหน่อยพลอยระทม
อยู่ใต้ฟ้าเหมือนกันตะวันเดียว
คราวยากเหนี่ยวรักไว้ให้สุขสม
ดุจหมอกเคลื่อนเลื่อนไหลไปตามลม
สมควรข่มเถิดห
2989
14
0
หน้าส่วนตัว
