๏ เก็บกระเป๋าออกเดินทางเริ่มจัดวางความรู้สึกบนเส้นทางสายระทึกฉันนึกหวาดหวั่นใจ๏ ท่ามขบวนรถไฟฝันร้อยพันหนทางกว้างใหญ่ฉันจะทำได้หรือไม่สิ่งใดฉันควรเรียนรู้๏ เสียงรถบดรางเหล็กใจดวงเล็กเริ่มสั่นสู้หญ้าไหวเอนเบนลู่ฉันชะเง้อดูเบื้องหลัง๏ ผู้คนถามไถ่ทักทายมีมากมายไหมสิ่งหวังปลายทางใดเป็นที่ตั้งลองตั้งใจฟังให้ดี๏ ระหว่างทางกลางผู้คนหลายเหตุผลอยากหลบหนีซอกหลืบใดใดเสรีหลับตาฝันดีดื่มด่ำ๏ “ อย่าคำนึงเลยปลายทางอย่าเพิ่งวางเป้าหมายซ้ำเปิดตาปิดโลกสีดำจดจำปัจจุบันขณะ “๏ เปิดหน้าต่างกางออกไปโลกเคลื่อนไหวไหลจังหวะแสงสีทองส่องระยะปะทะทุ่งปรุงความงาม๏ สายลมห่มกอดฉันราวป่านั้นมีคำถามบ้านเมืองมีนิยามเชิญค้นหาตามสบ
1923
1
1
หน้าส่วนตัว
