นายธนา
หอมเอยหอมดอกแก้วกัลยา
หอมเสมือนช่อมาลาจากสวรรค์
ส่งกลิ่นโชยโรยรื่นชื่นอนันต์
ดั่งของขวัญมอบจากฟ้ามาสู่ไทย
แสงเอยแสงหนึ่งงามความประภัสสร์
แจ่มจำรัสส่องลงอสงไขย
ซ่านสว่างกระจ่างทั่วทั้งใกล้ไกล
แม้นจะไม่แลเห็นเป็นตัวตน
หอมเอยหอมระเหยหายไร้กรุ่นกลิ่น
เมื่อพระสิ้นสู่สวรรค์วิมานหน
แสงเอยแสงแจ่มระยับกลับมืดมน
เมื่อพระชนม์พระมอดม้วยด้วยประชวร
น้ำเอยน้ำตานองร้องร่ำไห้
ทั้งผืนไทยอาลัยล้ำพร่ำกำสรวล
โศกแสนโศกวิปโยคโลกค่ำครวญ
อาดูรล้วนเหลือล้นจนจาบัล
ดอกเอยดอกเจ้าแก้วกัลยา
จงเบ่งบานท่ามฟ้าทิพยาสรรพ์
แสงเอยแสงหนึ่งงามอร่ามนั้น
จงสาดส่อง ณ สวรรค์นิรันดร์เทอญฯ