เจ้าบานเย็นเด่นงามยามเย็นย่ำ พอใกล้ค่ำหอมอวลทั่วสวนศรี แผ่กลีบบานก้านไหวในราตรี ดั่งนารีกรีดกรายเริงร่ายรำ คะนึงน้องของพี่ยามลีลาศ งามผุดผาดพึงชมเจ้าคมขำ กระโปรงย้วยยวนย้ายร่ายระบำ เกินกล่าวคำร้อยรสพจนา งามบานเย็นเด่นล้ำเมื่อค่ำแล้ว งามเนื้อแก้วของพี่นี้ยิ่งกว่า ตระกองกายหอมกรุ่นแม่บุญตา ตามลีลาเต้นรัวแห่งหัวใจ.
3104
14
0
หน้าส่วนตัว
