กลับบ้านเกิด...
ท้องทุ่งนาเวิ้งว้างและว่างเปล่าต้นสะเดาโดดเดี่ยวดูเปลี่ยวเหงารังกระจาบถูกลมไล้ไหวเบาเบาเมฆทึมเทาลอยล่องท้องนภาทางลูกรังสีแดงตัดแบ่งทุ่งทิศทางมุ่งขุนเขาเนาเวหาชลประทานปล่อยน้ำหลั่งรินมาต้นตาลล้าคอยใครไร้เงาคนฝุ่นสีแดงตลบอบอวลทั่วลมเย้ายั่วยอดไผ่ไหวสับสนทางขรุขระอุปสรรคเกินจักทนน้อยนักชนผ่านมายากหาใครกลับมาแล้วแดนถิ่นแผ่นดินเกิดหยุดเตลิดเสียทีที่แห่งไหนคือที่เกิดที่ตายมาดหมายใจโลกสั่นไหวเพราะจิตคิดสั่นคลอนเดินบนทางลูกรังเกรอะกรังฝุ่นซบไออุ่นทุ่งธารปานฟูกหมอนดั่งวิหคกลับหลังคืนรังนอนเรียนคำสอนจากทุ่งมุ่งภายในเธอคงเมินบ้านนอกดั่งจอกแหนนั่งบนแคร่นอนกระท่อมพร้อมหลับใหลเธอคงเลี่ยงลูกรังทั้งหนีไกลมุ่ง
2357
0
0
หน้าส่วนตัว
