ภัคพล
โลกใบใหญ่ให้ความสุขทุกสมัย
สิ้นโลกไปคงหมองหม่นร้าวเหลือแสน
ปู่นั่งคิดนั่งหวังใจคลอนแคลน
สิ่งตอบแทนคือหลานสานความจริง
หลานกล่าวในถ้อยคำยังสำนึก
ความรู้สึกแปลกใหม่ในทุกสิ่ง
สมัยนี้มีหลากหลายได้พึ่งพิง
คงล้ำยิ่งเป็นหลักฐานค่านิยม
โลกสมัยโลกาภิวัตน์
มันรวดเร็วเร่งรัดเหมาะสม
อุสาหกรรมนำมาสู่ทั่วสังคม
เพียงแค่ลมก็มีคลื่นแห่งโลกา
บ้านเรานี้ที่เคยมีป่าใหญ่กว้าง
มันกลับว่างโล่งเตียนเพียรใฝ่หา
อีกไม่นานสิ่งก่อสร้างก็เข้ามา
แทนที่ป่ากลายเป็นตึกจารึกลง
จากเป็นตึกมันคืองานให้ลูกหลาน
สุขสำราญให้ปวงชนได้ลุ่มหลง
ปู่จ๋าปู่ เห็นไหมความมั่นคง
จากป่าดงเป็นโรงงานสร้างค่าเงิน
มันสบายจร