17 มกราคม 2553 20:37 น.
กันนาเทวี
เพียงนั่งมองสายหมอกในยามเช้า
ลอยคละเคล้าทิวไม้บนปลายเขา
ได้เดินลัดสัมผัสกลิ่นบางเบา
เพลินใจเราสดชื่นมองผืนนา...
สำนึกรักบ้านเกิด
แดนล้ำเลิศกว่าแห่งไหน
ความผูกพันอันจริงใจ
รักห่วงใยพี่น้องเรา
แจ้ห่มถิ่นแดนนี้
มากมายมีป่าภูเขา
ต้นไม้ให้ร่มเงา
ได้ร่มเย็นเห็นนานมา
วัดอักโขชัยคีรี
สูงเด่นเป็นศรีสง่า
ชาวเมืองเทิดบูชา
พระพุทธาพาสุขใจ
พระยาลือคนกล้า
ชื่อลือชาเกียรติเกรียงไกร
ผู้นำที่ยิ่งใหญ่
สร้างเมืองให้ชนสืบมา
ป่าดีน้ำอุดม
คือแจ้ห่มแดนภูผา
ทำสวนและไร่นา
ชาวประชาอยู่ร่มเย็น
อาหารดีมีคุณค่า
บ้างก็ว่ามีกลิ่นเหม็น
เก็บปูนามาทำเป็น
ภูมิปัญญา น้ำปู๋ดี
วัฒนธรรมงามล้ำ
ช่วยชูค้ำประเพณี
หลากหลายสามัคคี
ลอยกระทงและสงกรานต์
แห่ครัวทานงานฉลอง
ตามครรลองของชาวบ้าน
บ้านเราสุขสำราญ
ด้วยบุญทานบารมี
สำนึกรักบ้านเถิด
ถิ่นกำเนิดเราสุขี
สร้างสรรค์ด้วยไมตรี
สุขชีวีมาตุภูมิ
มีขุนเขาสายหมอกในตอนเช้า
มีลมหนาวพัดมาผ่านตัวฉัน
เมืองสงบเป็นมิตรเอื้อเฟื้อกัน
ผูกสัมพันธ์ไมตรีมีสุขใจ
ขอพักกายพักใจในแจ้ห่ม
ได้ชื่นชมธรรมชาติงามไสว
มีทุ่งนาป่าเขาลำเนาไพร
มีวัดให้พึ่งบุญอบอุ่นเอย..
กันนาเทวี
๑๗ มกราคม ๒๕๕๓
15 มกราคม 2553 22:14 น.
กันนาเทวี
กราบบูชาคุณครูผู้สั่งสอน
ประนมกรท่านนี้ใจดีหลาย
เมตตาจิตเสมอมั่นมิคลาย
ศิษย์หญิงชายน้อมกายไหว้วันทา
งานแนะแนวก้าวไกลได้สรรค์สร้าง
รักมิจางดูแลแน่นักหนา
ห่วงอาทรลูกศิษย์ทุกเวลา
คอยพูดจาปลุกปลอบขอขอบคุณ
หวังศิษย์ดีมีงานสำราญจิต
ท่านอุทิศแรงใจได้นำหนุน
ยังรำลึกถึงครูผู้การุญ
ใจอบอุ่นดั่งแม่อย่างแท้จริง
เหล่าปวงศิษย์ทั้งหลายหมายตระหนัก
แทนความรักชูเชิดเทิดทูนยิ่ง
ใต้ร่มไทรเป็นหลักได้พักพิง
เรียนรู้สิ่งล้ำค่าพาสุขใจ
ขอสืบสานตำนานแห่งคุณครู
จักกอบกู้จิตคนจนแจ่มใส
จะอุทิศเมตตาไม่ว่าใคร
ช่วยเหลือให้ก้าวไกลด้วยไมตรี
มุทิตาวันทาครูผู้สอนสั่ง
ให้พลังพระคุ้มครองอย่าหมองศรี
บุญหนุนนำก้าวไปพบโชคดี
สุขชีวีตลอดกาลเนิ่นนานเอย...
15 มกราคม 2553 08:27 น.
กันนาเทวี
กระดาษเปล่าเหงาใจไร้ความคิด
โอ้ชีวิตหวังใดใยสิ้นสูญ
หมดพลังอ่อนล้าใจอาดูร
ทวีคูณโศกตรมจมน้ำตา
รอเวลาโลกแตกแยกสลาย
เขาทำนายสองปีนี่แล้วหนา
จักพากันดับดิ้นสิ้นชีวา
มนุษย์บ้าทำร้ายทำลายกัน
หลงอะไรในหล้าบ้าสมบัติ
สารพัดกอบโกยช่างน่าขัน
คิดกลโกงหลอกล่อสารพัน
เพื่อให้ฉันยิ่งใหญ่ในปฐพี
คนก็เช่นมดปลวกที่อาศัย
ยึดโลกไว้ครอบครองจึงผ่องศรี
มิร่วมกันปกป้องกลับย่ำยี
อีกสองปีโลกสิ้นถิ่นเมืองแมน
จากโลกสวยธรรมชาติสะอาดใส
เปลี่ยนแปลงใหม่เทคโนโก้สุดแสน
เป็นโลกยุคก้าวหน้าไร้พรมแดน
แต่ใจแน่นโลภหลงยังคงเดิม
ไร้เมตตาขาดธรรมนำทุกข์หนัก
ขาดความรักวุ่นวายต่างหึกเหิม
ต่างแย่งชิงเหยียบย่ำกันซ้ำเติม
ภัยร้ายเริ่มคุกคามตามทำนาย..
กันนาเทวี
๑๕ มกราคม ๒๕๕๓
7 มกราคม 2553 20:57 น.
กันนาเทวี
ธรรมดาชีวิตมีผิดพลาด
เผลอประมาทปล่อยใจให้ลุ่มหลง
ให้กิเลสสั่งการดั่งจำนง
จึงล้มลงสิ้นทรัพย์อับชะตา
ที่เคยรุ่งเรืองยศหมดศักดิ์ศรี
บารมีมากล้นคนไหว้สา
พอพลั้งผิดชีวิตเสื่อมราคา
ผู้คนพาหมางเมินเหินห่างไกล
โอ้เคราะห์กรรมเป็นไปใครกำหนด
จึงรันทดตกต่ำทำไฉน
รู้ตัวว่าหลงผิดยากอภัย
หวังน้ำใจเพื่อนฝูงพยุงตน
ต่างระแวงแหนงหน่ายบ่ายหน้าหนี
แม้คนที่เคยช่วยอำนวยผล
นี่แหละหนอยามยากลำบากจน
จะหาคนเห็นใจไร้คนมอง
คนเคยรับนับถือหารือได้
คนเคยใกล้วางใจให้สอดส่อง
คนเคยรักชิดชอบตอบใจปอง
คนเกี่ยวข้องน้องพี่หนีหน้ากัน
เห็นไม้ล้มข้ามได้ให้ข้ามข่ม
แต่คนล้มฤๅข่มให้อาสัญ
ชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหนคนผูกพัน
อย่าหยามหยันโปรดอภัยเห็นใจเอย...
กันนาเทวี
๗ มกราคม ๒๕๕๓
5 มกราคม 2553 20:22 น.
กันนาเทวี
งามขุนเขาเหงาหมอกลอยละลิ่ว
แลเห็นทิวซับซ้อนแห่งภูผา
บนฟ้าไกลแสงทองเริ่มทาบทา
อีกไม่ช้าเริ่มวันใหม่สดใสพลัน
อันความรักประจักษ์เพียงรักหนึ่ง
สุดซาบซึ้งธรรมชาติที่เสกสรรค์
มีแต่ให้สิ่งดีดีมากำนัล
เป็นรางวัลแก่เราชาวโลกา
สายลมหนาวมาเยือนเตือนอีกหน
คิดถึงคนลาไกลใจโหยหา
จนป่านนี้เป็นไฉนไม่หวนมา
ลืมสัญญาถิ่นนี้ที่เคยเนา
เคยอิงแอบชิดใกล้ใต้เงาจันทร์
ต่างสุขสันต์คลอคู่ดูไม่เหงา
เธอรำพันรักมั่นเพียงสองเรา
ต่างก็เข้าใจกันไม่หวั่นเลย
ฉันยังรักคงมั่นรอวันกลับ
อย่าทิ้งไปลาลับเศร้าสุดเอ่ย
ยังจำแม่นสัญญามิร้างเลย
เคียงเขนยแนบชิดสนิทใน
หนาวมาเยือนย้ำใจใฝ่คิดถึง
คืนค่ำซึ้งตรึงตราคราหลับใหล
เสียงเรไรกรีดร้องก้องพงไพร
ราวร่ำไห้ระงมข่มใจนอน....
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
2585
