2 มกราคม 2553 10:16 น.
กันนาเทวี
อยากเขียนกลอนอ้อนคำรำพันรัก
กลัวเสียนักคำถามชวนหวามไหว
คุณป้าครับโปรดตอบถ้อยความนัย
ผมสงสัยป้ายังไหวหรือไรกัน
เจ็บและอายขายหน้าว่าป้าได้
แค่แต่งให้หนุ่มสาวเขาสุขสันต์
เข้ามาอ่านถ้อยคำที่จำนรรจ์
แล้วสร้างฝันสานรักเริ่มถักทอ
หัวใจคนคราวป้าว่ากลอนรัก
ใช่สมัครรักเป็นเช่นกลอนหนอ
เพี่ยงอยู่ว่างแต่งฉากกำมะลอ
แล้วเติมต่อคารมคมคำกลอน
เบื่อก็กลับแต่งกลอนสอนคนต่อ
บางที่ก็กลอนไร่นาป่าสิงขร
เขียนกลอนรักอกหักใจขาดรอน
เพียงแค่กลอน..รักป้า..อย่าว่ากัน...อิอิ
1 มกราคม 2553 07:53 น.
กันนาเทวี
ฟ้าเรืองรองผ่องใสปีใหม่หมาย
ช่วยละลายโศกศัลย์พลันสิ้นสูญ
จงกลับสู่สงบพบเกื้อกูล
สุขเพิ่มพูนโชคทรัพย์นับเนืองนอง
ให้พี่น้องผองไทยใจคงมั่น
เข้าใจกันสามัคคีมิมัวหมอง
ต่างหันหน้าปรึกษาอย่างปรองดอง
ช่วยประคองชูชาติประกาศชัย
หากยึดมั่นความดีมีธรรมช่วย
เอื้ออำนวยคนดีมิหวั่นไหว
ขยันทำด้วยปัญญาเพียรทำไป
หนทางใดไร้สติดำริเป็น
ฟ้าเรืองรองผ่องใสไทยสดศรี
ผ่านเดือนปีผ่านพ้นทนทุกข์เข็ญ
บารมีมากล้ำที่บำเพ็ญ
ให้ร่มเย็นปกป้องพ้นผองภัย..
กันนาเทวี
๑ มกราคม ๒๕๕๓
29 ธันวาคม 2552 23:39 น.
กันนาเทวี
ใกล้รุ่งแว่วสำเนียงเสียงไก่ขัน
เรียกตะวันรุ่งแรงส่องแสงฉาย
ทอระยับหมอกบางน้ำค้างพราย
มาลีร่ายคลี่กลีบรับกับลมเย็น
ผีเสื้อว่อนร่อนชมดมดอกหญ้า
ละลานตาบานล่อแมลงเห็น
ก่อไฟหุงข้าวปลาคราจำเป็น
บุญบำเพ็ญใส่บาตรพระจะให้พร
กลับบ้านนาป่าดอนตอนเหน็บหนาว
นอนนับดาวสุขใจไพรสิงขร
เสียงธารซ่าซ่านไหลไม่ขาดตอน
ได้หวนย้อนถิ่นแคว้นแดนลำเนา
แสนสุขสมพี่น้องปองญาติมิตร
ล้วนใกล้ชิดไมตรีมิอับเฉา
ต่างตะโกนทักทายต้อนรับเรา
สมที่เฝ้ารับขวัญวันกลับคืน
จะดุ่มเดินแห่งใดใจเพลินพัก
ด้วยความรักอุ่นไอใจเต็มตื่น
คือภาพฝันมิตรดีที่ยั่งยืน
กลับมาฟื้นผืนดินถิ่นดงดอย
ขวัญเจ้าเอยเคยหลบลี้หนีไกลห่าง
ปล่อยนาร้างพงไพรใจล่าถอย
กลับเถิดหนอบ้านนาข้ายังคอย
คืนย้อนรอยประสาบ้านนาเรา..
กันนาเทวี
๒๙ ธันวาคม ๒๕๕๓
27 ธันวาคม 2552 14:59 น.
กันนาเทวี
ที่สุด...ของรักนั้น...
คือยอมได้...ปราศจากเงื่อนไข
ตรงข้าม....ราวฟ้าดิน
มิใช่....แค่อิ่มเอม...
แต่รักมั่น...ห่วงใยเสมอ
ขาดจากกัน....ไม่มี
เป็นเพียงหนึ่ง...ในใจ
รักรักรัก....ไม่ว่าใกล้ไกล
อบอุ่นใจ....คิดถึง
ขอเพียงแค่...ฝันหา
ดวงตาซึ้ง....ส่งมอบมาให้
พร้อมร่วม...ชะตารัก
แม้มากมาย....ขีดกั้น
ใจหลอมแห่งรัก...รวมละลาย
น้ำตา......อั้นสะอื้น
ลิบลิบ....ขอบฟ้าไกล
รักลอยข้าม...เขตแคว้นแดนไป
กอดกระชับ....สัมพันธ์
22 ธันวาคม 2552 08:00 น.
กันนาเทวี
ลูกจ๋าอย่านะอย่า
คิดทำท่าหยิ่งผยอง
นึกว่าเก่งลำพอง
จะครอบครองทุกสิ่งอัน
เงินทองใช่ทั้งหมด
เกียรติยศจะหมองนั่น
ถ้าหากเจ้าใช้มัน
มาหมายมั่นซื้อใจคน
แม้เขาจะจนยาก
สุดลำบากแลสับสน
อย่างมากก็แค่ทน
ใช่อับจนขายตนกิน
รวยจนใช่เรื่องแปลก
แต่แตกแยกสิสูญสิ้น
ชาติเรามีแผ่นดิน
ยังทำกินได้พอเพียง
ฐานะใดก็มีทุกข์
ถ้าติดคุกอย่าเอาเยี่ยง
หลงผิดคิดลำเอียง
เดินข้างเคียงกิเลสมาร
สักวันคงรู้สึก
และสำนึกใกล้ประหาร
โลกนี้จะประจาน
ให้ลูกหลานได้อับอาย
กลับเถิดกลับใจเสีย
อย่าคลอเคลียจนกว่าสาย
ชีวิตก่อนวางวาย
จงสลายไอ้อัตตา...
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
1677
