12 ธันวาคม 2548 14:17 น.

::วิชันอินเทรนด์1::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์


1.  ชวนมาชมวิชันอันเฉิดฉาย
    นโยบายบิหารการศึกษา
    ในขอบเขตนิเวศรัฐนาวา
     นามใต้แลนด์นัครานิรไท

2. โดยแบบบทบรรทัดฐานบานบุรี
      คือบ่มีปรัชญาให้อาศัย
      ประชากรวัยเกินจำเริญวัย
      เหมือนนิ่งใบ้เลิกนิยมอุดมการณ์

3. ปล่อยนายรวยห้าร้อยระริกเหลิง
    เล่นเถิดเทิงโกยกำไรอันไพศาล
    สำลายครูผู้ชูชนมาช้านาน
    ให้เป็นเพียงพนักงานสืบนคร

4. กับให้โยกสังกัดจนสัดส่าย
    ขึ้นต่อนายใต่โผสโมสร
    ให้ครอบได้ทั่วแคว้นแมนอมร
    สัมฤทธิ์คงเถลิงพรโอ่รำพัน

   

5.ฯ
				
12 ธันวาคม 2548 00:42 น.

::ขอ- ? ::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์


5.  ณ  วันที่ผมเรียกร้องหาความรัก
     ด้วยถ้อยคำที่ผมเรียกว่า   หัวใจของคุณ
     ผมได้ถามตัวเองว่า
     ผมได้มอบสิ่งเดียวกันสำหรับคุณหรือไม่

      คำตอบและการกระทำมันชัดแล้ว  

      ว่าหัวใจและแววตาของผมไม่มีใครอื่น
   
      


6.   หรือว่า
      นี่เป็นความเข้าใจต่อรักต่อโลกที่เพ้อฝัน   

      จนทำให้ผมแสวงหาในสิ่งที่ไม่มีทางได้พบ


7.   ถ้าเป็นเช่นนั้น

       บางที  ผมคงต้องทบทวน



        เพื่อขอคืนหัวใจเสรี




        				
10 ธันวาคม 2548 19:04 น.

::ขอ-?::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์


1.  ผมไม่ปรารถนาสิ่งอื่นใดเลยจากคุณ
    ไม่ว่าสิ่งนั้นจะตีค่าเป็นทรัพย์จนนับไม่ได้
    หรือเป็นยศเป็นศักดิ์จนอาจยืนอยู่เหนือสรรพสิ่ง

     เพราะผมรู้ว่าสิ่งเหล่านั้น  อาจมีประโยชน์บ้างก็เพียงชั่วเวลา
     
     ด้วยมันถูกจำกัดเอาไว้เพียงเพื่อใช้สอยในห้วงกาลหนึ่งเท่านั้น


2.   สิ่งที่ผมปรารถนา  กับได้แสวงหามาอย่างยาวนาน

      ทว่า   เหมือนจะพบ  กลับไม่ใช่
      เหมือนจะได้    กลับลอยเลื่อน  เหมือนเงาในฝัน



      สิ่งนั้นคือหัวใจ


3.    หรือว่า

        นี่คือสิ่งที่ผู้คนเป็นอันมาก   ต่างก็แสวงหา


        แต่ไม่มีหนทางที่จะได้มันจริง  ๆ


4.     ----------

     				
7 ธันวาคม 2548 22:01 น.

::เพลงแผ่ว::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์


1.  เธอยังไม่หลับหรือ
     รึเหมือนฉันที่ไม่อยากปิดเปลือกตาลง


2.   คืนนี้เดือนหงาย กับหัวใจฉันก็หงอย
      ฉันอยากเล่นเพลงแผ่วๆ ปลอบหัวใจอ้างว้างของตัวเอง


3.    ฉันเริ่มด้วยบันไดเสียงซอล  อย่างผิวแผ่ว หากชัดในความรู้สึกคว้าง
       

4.    เธอเหงาด้วยหรือ

       งั้นเพลงแผ่ว  นี้   ..ให้เธอฟังด้วย


5.    ฉันชอบเสียงดนตรีแผ่ว  ในความรู้สึกที่เรียกว่าเหงา
    

6.    เมื่อเราต่างผ่อนคลายด้วยสำเนียงของเพลง
       ก็คงเป็นเวลาที่เราจะหลับตา

       เพื่อพักผ่อนหัวใจ





       
     				
24 พฤศจิกายน 2548 00:59 น.

::ความเหงาและเสื้อหนาว::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์


1.  เสื้อกันหนาวตัวนั้น จากฝีมือถักไหมพรมของคุณ
     ผมยังสวมใส่เพื่อให้หัวใจอบอุ่นมาทุกหนาว

2.  หลายปีก่อน ผมเคยสะพายย่าม ไปเยือนคุณ
     ใช่..มันนานมาก สำหรับมิตรภาพในวัยเยาว์นั้น

     ซึ่งคุณอาจจะไม่รู้ก็ได้ว่าผมตั้งใจที่จะไม่ลืมมัน


3.  ความรักกับพันธะอาจเป็นเหมือนสัมประสิทธิ์ของบางสิ่งบางอย่าง
     ในสมการคณิตศาสตร์ที่ผมเคยลอกคุณหรือคุณก็ลอกผมเพื่อส่งเอาคะแนน
     เวลานี้เป็นสิ่งที่ผมเพิ่งทำความเข้าใจได้
     ผมจึงรู้สึกขอบคุณวันเวลา  ที่ผมไม่ได้รีบร้อนครอบครองความรัก
     ด้วยหัวใจอันคับแคบ  
     หากแต่ปล่อยให้มันเติบโตโดยเสรีด้วยหัวใจที่ผมบอกตัวเองว่า
     ผมควรเคารพต่อความเปลี่ยนแปลงที่อาจจะเข้ามาในวันใดวันหนึ่ง

4.  แล้วความเปลี่ยนแปลงก็ผ่านเข้ามาจริงๆ

     ใช่ล่ะ   ความเปลี่ยนแปลงนั้นเริ่มที่ผม

     วันที่ผมเปลี่ยน

     เป็นวันที่ผมใช้อารมณ์ตัดสินทุกสิ่งทุกอย่าง

     แม้กระทั่งตัดสินหรือพิพากษาตัวผมเอง

     วันนั้น  ผมเดินจากคุณมา

     และไม่เคยหันหลังกลับไป


5.  วันนี้ ผมนับนิ้วว่าเวลาผ่านไปกี่ปี

     อืม..นานนะ..


     ผมกอดอก
     เสื้อกันหนาวที่คุณถักให้

     ทำให้รู้สึกอุ่นหัวใจ มากกว่าความอุ่นใดๆจากใยของผ้า
     หรือเครื่องห่มอื่น

     ไม่ใช่เวลาอื่นผมไม่คิดถึงไมตรีในวันผ่านนะ

      เพียงแต่ในวันหนาวเป็นวันที่ผมได้รำลึกถึงเยื่อใยหนหลัง

      พอให้หัวใจเหงาและหนาว..

      อุ่นขึ้นมาบ้าง




     
     
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
Lovings  ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  1 คน เลิฟก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
Lovings  ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
Lovings  ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์