ชีวิตเอ๋ย เคยฝัน คอยวันใหม่

อาจสดใส กว่าที่ วันนี้หนอ

คอยวันพรุ่ง มุ่งหวัง ตั้งใจรอ

ทุกครั้งท้อ ทั้งที่ ชีวียัง

ปลอบกมล ตนเอง ด้วยเพลงฝัน

บอกสักวัน คงประสพ พบความหวัง

เป็นเช่นนี้ หลายหน จนจีรัง

ดูเหมือนดั่ง หลอกใจ เป็นรายวัน

เราต่างคน คอยหวัง วันข้างหน้า

มิรู้ว่า มีไหม ไอ้ความฝัน

คอยคอยคอย คอยดู ให้รู้กัน

สองเรานั้น คนไหน ใครทานทน

ยิ้มเศร้าเศร้า ปลอบใจ อย่าได้หมอง

นะจงลอง รอดู อาจรู้ผล

ถึงวันรุ่ง พรุ่งนี้ อาจมีคน

ที่หลงกล มามอบ ช่วยปลอบใจ

เอาความรัก ภักดี ที่บานผลิ

แทนมะลิ ร้อยมาลัย ให้หอมหวาน

ความเป็นมิตร ไมตรี ที่เบ่งบาน

อยากร่วมสาน สายใย เป็นใบเรือ

จะร่่วมฝ่า ท้าฝน บนเกลียวคลื่น

อยากจะยื่น  มือรับ จับหางเสือ

เป็นต้นหน คนหนุน ตอยจุนเจือ

จนตราบเมื่อ ถึงฝั่ง ..สมดั่งใจ

กุหลาบแดง ดอกใหม่ ที่ได้รับ

มาพร้อมกับ ไมตรี ที่อ่อนหวาน

บอกมิเหี่ยว มิเฉา จนเนานาน

เพราะผสาน ด้วยรัก ร่วมถักทอ

มิเคยเป็น เช่นนี้ หลายปีพ้น

เหมือนกมล อยากฟื้น ลุกยืนต่อ

คงสมหวัง ดั่งใน ที่ใจรอ

แต่เราก้อ กังวล ระคนกัน

กุหลาบแดง เธอมอบ มาหอบใหญ่

รับเอาไว้ ใจนั้น สุดหรรษา

จัดแจกัน เก็บไว้ ในสายตา

ผ่านไปมา แวะดม ภิรมย์มาน

             รับไมตรี ที่มอบ ช่วยปลอบขวัญ

             พาเรานั้น ปรีเปรม เกษมศานต์

              จัดที่ตั้ง วางไว้ ให่นานนาน

             จวบถึงกาล กลีบหม่น ปนสีดำ

หากกลีบแห้ง เหี่ยวเฉา เข้าวันไหน

ร่วงโรยไป ไม่สด หมดงามขำ

อยากจะได้ ดอกใหม่ ไว้อีกกำ

ไว้ประจำ แจกัน ทุกวันไป

ได้ไหมคะ

เคยนอนเคียง อ้าแขน ให้แทนหมอน

กล่อมบังอร ขานขับ ให้หลับใหล

เมื่อยามตื่น ชื่นล้ำ ฉ่ำหัวใจ

วันนี้ไกล นอนเดี่ยว สุดเดียวดาย

              เหตุที่ร้าง ห่างหาย มีหลายหลาก

              จึงจำจาก แม้ใจ ใกล้สลาย

              ยังคิดถึง จวบวัน ฉันมลาย

              อยากจะกราย กลับไป ใจอาวร

รู้ยังจำ คำพี่ ที่เคยขับ

เฝ้าสดับ สำเนียง เสียงออดอ้อน

หวนระลึก นึกถึง ซึ่งคำพร

เมื่อยามนอน หมอนฉ่ำ ด้วยน้ำตา

             ทุกวันยัง หวังทวน หวนคืนเหย้า

             หากสองเรา เข้าใจ ไขปัญหา

             ลืมเรื่องราว ความหลัง ครั้งผ่านมา

             กับสัญญา ว่าไม่ ขัดใจเธอ