เรียนฟรีสิบห้าปี

คนกรุงศรี

การศึกษา พื้นฐาน สำคัญนัก
รัฐตระหนัก รีบรัด เร่งจัดสรร
ประชาชน ยากไร้ ดีใจกัน
สิบห้าชั้น เรียนไป ไม่เสียตังค์

เรายากจน มิต้อง กลุ้มหมองหม่น
ลูกทุกคน สดใส สมใจหวัง
วันมอบมัว ครูแจ้ง แจงให้ฟัง
เหลือที่ยัง ต้องจ่าย บางรายการ

ค่าจ้างครู ชาวฝรั่ง โด่งดังสุด
ค่าปรับปรุง ห้องสมุด ห้องอาหาร
ค่าซื้อคอม เครื่องใหม่ ไว้พิมพ์งาน
ค่าสมภาร ที่วัด จัดบอกบุญ

ค่ากั้นรั้ว ค่าตีฝ้า ค่าทาสี
ค่าดนตรี ค่ากีฬา ค่าเลี้ยงรุ่น
มีค่ารถ ค่าศิษย์เก่า เขาเจือจุน
ค่ากองทุน ช่วยสังคม ชมรมเรา

ก็มีเพียงเท่านี้ ที่ต้องเพิ่ม
ตัดค่าเทอม ออกไป ไม่จ่ายเขา
สงสารรัฐ ภาระใหญ่ มิใช่เบา
ช่วยบรรเทา ทุกข์ได้ เป็นก่ายกอง

แถมยังให้ ค่าเสื้อผ้า ค่าหนังสือ
สบายบรื๋อ เลยเรา เลิกเศร้าหมอง
การศึกษา เฟื่องฟู ดูเรืองรอง
ผู้ปกครอง สบายใจ ไปหลายปี