21 พฤษภาคม 2553 22:13 น.

เปิดภาคเรียน

คนกรุงศรี

เปิดภาคเรียน ครั้งใด ใจก็กลุ้ม
ความเครียดเริ่ม เข้ารุม สุมสมอง
ก็ไอ้เรื่อง จับจ่าย ใช้เงินทอง
ที่จะต้อง เตรียมการ วันเปิดเรียน

     ลูกสองคน หวังไว้ ให้ศึกษา 
      เพราะเห็นว่า สำคัญ เรื่องอ่านเขียน
      เขาก็ดี ขยัน หมั่นพากเพียร
     เพื่อจะเปลี่ยน วิถี ชีวีเรา

เงินของรัฐ จัดสรร แบ่งปันให้
แต่ต้องเพิ่ม เรื่องจ่าย อีกหลายเท่า
รีบวางแผน จัดการ พลิกผันเอา
อย่างเสื้อผ้า ใช้ของเก่า ก็เบาไป

     เงินสะสม เอาไว้ พอไหมหนอ
     มิมัวรอ เตรียมการ รีบแก้ไข
     ทองสลึง จำนำ ด้วยจำใจ
     แม้เพิ่งไถ่ เมื่อเดือนก่อน ตอนพอมี

ถ้าไม่พอ ก็ต้อง ลองไปกู้
หาคุณครู ถามเขา เท่าไรนี่
ขอให้ช่วย ผ่อนผัน กันอีกที
สิ้นเดือนนี้ เบิกนาย ให้หมดเลย

     ทำงานหนัก หวังให้ลูก ได้สุขสม
     แม้ทุกข์ตรม ลำบาก ยากเหลือเอ่ย
     จงตั้งใจ ศึกษา เถอะทรามเชย
     ไร้ความรู้ นะลูกเอ๋ย    พ่อเคยมา				
16 พฤษภาคม 2553 00:25 น.

เรียนฟรี ๑๕ปี

คนกรุงศรี

การศึกษา  พื้นฐาน  สำคัญนัก 
รัฐตระหนัก  รีบรัด  เร่งจัดสรร
ประชาชน  ยากไร้  ดีใจกัน
สิบห้าชั้น เรียนไป  ไม่เสียตังค์

               เรายากจน  มิต้อง  กลุ้มหมองหม่น
               ลูกทุกคน  สดใส  สมใจหวัง
               วันมอบตัว  ครูแจ้ง  แจงให้ฟัง
               เหลือที่ยัง  ต้องจ่าย  บางรายการ

ค่าจ้างครู  ชาวฝรั่ง  โด่งดังสุด
ค่าปรับปรุง  ห้องสมุด  ห้องอาหาร
ค่าซื้อคอม  เครื่องใหม่  ไว้พิมพ์งาน
ค่าสมภาร  ที่วัด  จัดบอกบุญ

              ค่ากั้นรั้ว  ค่าตีฝ้า  ค่าทาสี
              ค่าดนตรี  ค่ากีฬา  ค่าเลี้ยงรุ่น
              มีค่ารถ  ค่าศิษย์เก่า เขาเจือจุน
              ค่ากองทุน  ช่วยสังคม  ชมรมเรา

ก็มีเพียง  เท่านี้  ที่ต้องเพิ่ม
ตัดค่าเทอม  ออกไป  ไม่จ่ายเขา
สงสารรัฐ  ภาระใหญ่  มิใช่เบา
ช่วยบรรเทา  ทุกข์ได้  เป็นก่ายกอง

             แถมยังให้  ค่าเสื้อผ้า  ค่าหนังสือ 
             สบายบรือ  เลยเรา  เลิกเศร้าหมอง
             การศึกษา  ฟูเฟื่อง  ดูเรืองรอง
             ผู้ปกครอง  สุขใจ  ไปหลายปี				
15 พฤษภาคม 2553 23:57 น.

เผื่อใจเอาไว้เจ็บ

คนกรุงศรี

เคยผ่านร้อน หนาวฝน วนหลายเที่ยว
ทนเปล่าเปลี่ยว เพราะใจ ยังไขว้เขว
เกรงเจ้บปวด ชอกช้ำ เจอจำเจ
แม้ว้าเหว่ กมล ทนเรื่อยมา

                   รักไม่จริง จากใจ จึงไม่รัก
                    คอยปกปัก หักใจ กลัวไร้ค่า
                    รักแล้วขม จมคราบ อาบน้ำตา
                    ไม่ดีกว่า ยอมเดียวดาย สบายทรวง

รักเคยพบ จบสิ้น รู้ลิ้นหลอก
รักกลับกลอก ทำไม ใจต้องห่วง
รักเล่นเล่น เห็นอยู่ รู้ลมลวง
รักทั้งปวง ประสพ พบกับตน

                     ถึงหน้าหนาว คราวที่  แก้วมีรัก
                      เฝ้าฟูมฟัก ดูใจ ผ่านหลายฝน
                     มีบทเรียน สอนอยู่ คู่กมล
                     จึงแยบยล เลือกย่าง อย่างระวัง

ดูเขาดี กว่าใตร ที่ได้พบ
ก็เกือบครบ สามปี ที่วาดหวัง
ความเข้าใจ ให้กัน มั่นจีรัง
คงพบสุข สมดั่ง ความตั้งใจ

                      วาดวางแผน อนาคต กำหนดมั่น
                      รอคอยวัน ชีวี ที่สดใส
                      แต่นิดหนึ่ง ซึ่งต้อง มองการณ์ไกล
                       ยังเผื่อใจ ไว้เจ็บ ......เก็บความตรม				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคนกรุงศรี
Lovings  คนกรุงศรี เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคนกรุงศรี
Lovings  คนกรุงศรี เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงคนกรุงศรี