27 มีนาคม 2550 09:03 น.
ครูพิม
เพื่อนใกล้ตัวใกล้ใจในยามนี้
ก็เห็นมีแต่น้ำตาคราหม่นหมอง
ทุกข์ทับถมจมซ้ำน้ำตานอง
น้ำตาต้องหลั่งไหลดุจสายชล
ครายินดีปรีดาก็มาด้วย
น้ำตาช่วยยินดีนี้อีกหน
รับปริญญาภาคภูมิใจหลายผู้คน
ก็หลั่งล้นร่วมด้วยช่วยยินดี
คราภูมิใจร่วมใบบุญพระคุณแม่
บวชลูกแน่ก็หลั่งลงมานี่
ร่วมฉลองศรัทธาด้วยเปรมปรีดิ์
ฟังขานนาคถี่ถี่นี่สุขใจ
ยามโกรธแค้นแน่นในใจฟึดฟัด
ให้เคืองขัดน้ำตาก็หลั่งไหล
โต้ตอบเขาไม่ได้ก็ร่วมใจ
น้ำตาไหลหลั่งรดหมดเคืองกัน
แข่งกีฬาชนะน้ำตาไหล
และอ่อนไหวคราแพ้นะจอมขวัญ
น้ำตาของผู้แพ้เตือนใจพลัน
จะแข่งขันคราต่อไปให้ฝึกตน
ขาดสติเสียใจก็ไหลหลั่ง
จิตคลุ้มคลั่งก็หลั่งไหลให้สับสน
คราทุกข์ท้อก็ปลอบใจหายกังวล
ปล่อยให้ล้นหลั่งบ้าง..นะแม่คุณ
เพื่อนใกล้ตัวใกล้ใจในยามนี้
น้ำตามีน้ำใจได้อุดหนุน
จะผิดหวังสมหวังยังการุณย์
น้ำตาอุ่น..ใสใส...ปลอบใจกัน
๒๗ มีนาคม ๒๕๕๐
26 มีนาคม 2550 08:53 น.
ครูพิม
รู้รู้อยู่มิควรคู่อยู่ใกล้ชิด
พี่มีมิตรคู่ใจใกล้แล้วนี่
แม้นพบกันคงโดนด่าว่าไม่ดี
รักที่มีไม่อาจตอบมอบสัมพันธ์
จึงต้องหัด ข่มใจ...แม้หนาวเหน็บ
แล้วต้องเก็บพี่ไว้ในใจนั่น
รักไม่ได้เลิกไม่ได้ใจผูกพัน
ศีลธรรมนั้น..ยึดเหนี่ยวใจ..ให้คิดดี
ขอแค่นี้ได้ไหมใจเหงาเหงา
เก็บรักเราเอาไว้ในใจนี่
ด้วยภาระสำคัญที่ฉันมี
ชั่วชีวี..ขอจดจำ...คำรำพัน
แม้นชาติใดอย่าได้พบประสบรัก
ที่ต้องหักห้ามใจ..หายโศกศัลย์
หมั่นทำบุญตักบาตรอย่าขาดกัน
ผูกสัมพันธ์เป็นน้องพี่..ดีกว่าเอย...
๒๖ มีนาคม ๒๕๕๐
23 มีนาคม 2550 08:51 น.
ครูพิม
ธรรมดา ของโลกนี้ มีหลายอย่าง
หลายแนวทาง ที่เห็น เป็นวิสัย
พบแล้วพราก จากกัน ไปแสนไกล
ก็เป็นได้ แค่เรื่อง..ธรรมดา
รักมากมาย และเข้าใจ ในความรัก
ยืนยาวนัก รักนี้ มีห่วงหา
เมื่อกาลเปลี่ยน ต้องร้าง ห่างไกลตา
ความห่วงหา ก็ห่างหาย เป็นธรรมดา
มีความสุข ทุกข์บ้าง เป็นบางครั้ง
ทุกข์ไม่ยั่ง ยืนนาน กันดอกหนา
สักวันหนึ่ง อาจสุขบ้าง เป็นครั้งครา
ก็เป็นเรื่อง..ธรรมดา..อย่ากังวล
ชีวิตมี ขึ้นลง ไม่คงเส้น
บ้างหลีกเร้น หลบลี้ หนีสับสน
มีรวยบ้าง บางครา ก็อับจน
จิตวกวน ก็มีบ้าง นะธรรมดา
มีเกิดแก่ เจ็บตาย ให้เราเห็น
อย่าสร้างเวร ก่อกรรม นำสุขหนา
ไปเบียดเบียน ให้ใครเขา เศร้าอุรา
ธรรมดา ก็จะสุข..พ้นทุกข์กัน
๒๒ มีนาคม ๒๕๕๐
22 มีนาคม 2550 09:02 น.
ครูพิม
สายน้ำโขง เอื่อยไหล ชื่นใจนัก
สองมือกวัก น้ำเย็น จึงเห็นค่า
น้ำมีคุณ หล่อเลี้ยง ทุกชีวา
ฝูงปูปลา ได้อาศัย ในวารี
เราพี่น้อง สองฝั่ง ทั้งซ้ายขวา
ตกเย็นมา ลงเล่น จึงเห็นพี่
ว่ายน้ำมา ฝากรัก ริมฝั่งนที
ฝากใจพี่..นี้ไว้..ให้ดูแล
ใจรับใจ ด้วยรัก สมัครมั่น
นับคืนวัน พี่กลับ มารับแข
ครายามรัก อุ่นใจ ได้ดูแล
พี่ต่อแพ ส่งข่าว มาว่าให้รอ
สายน้ำโขง โยงสัมพันธ์ อันเหนียวแน่น
ฝ้ายผูกแขน สองเรา เข้าห้องหอ
แว่วพิณแคน..ละลิ่วไหว..ไผ่โยกกอ
กล่อมห้องหอ..ของหนุ่มลาว..คู่สาวไทย..
๒๑ มีนาคม ๒๕๕๐
21 มีนาคม 2550 08:07 น.
ครูพิม
ยังยืนยันคำเดิมที่เคยให้
ไม่เป็นไร ถ้าจะไปก็ไม่ว่า
แม้นจะมีรักซ้อนซ่อนเข้ามา
วันข้างหน้า..ถ้าฉันเห็น..ไม่เป็นไร
ถ้าจะมีรักใหม่ก็ไม่ว่า
และจะหาอีกสักพัน..ไม่หวั่นไหว
และวันนี้เธอนั้นเกี่ยวพันใคร
ไม่เป็นไร..ขอยืนยัน ฉันยังทน
ถ้าจะลืมรักเราก็ลืมได้
ถ้าหัวใจจะแปรผันฉันไม่สน
ถ้าจะมีใครต่อใครอีกหลายคน
ฉันจะทนเพราะรักฉันนั้นมั่นคง
หลายปีผ่านรอยคำยังจำได้
เธอเปลี่ยนไปเพราะเพ้อละเมอหลง
แต่ว่าใจดวงนี้สิมั่นคง
เพราะใจปลงรักมั่น..นิรันดร..
ยังคงรอคนดีที่บ้านพัก
ยังคงรักมั่นคงไม่ถ่ายถอน
เคยอิงแอบปลอบขวัญกล่อมกันนอน
ใจคอยอ้อน..คนดี..อยู่ที่เดิม...
๒๑ มีนาคม ๒๕๕๐
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
2004
