2 มีนาคม 2550 08:34 น.
ครูพิม
ถามเพื่อนพ้องน้องพี่อยู่ดีไหม
มีเรื่องที่ร้อนใจบ้างไหมหนอ
หากแม้นมีน้องพี่อย่ารีรอ
บอกเถิดหนอยินดีฟังอย่างตั้งใจ
หากแม้นเพื่อนอกหักหรือรักคุด
ขอให้หยุดทุกข์ตรมระทมไหว
สลัดทิ้งความเหงาเศร้าทันใด
มีจิตใจเบิกบานตามกาลเวลา
หากแม้นเพื่อนคิดอ่านงานทั้งผอง
ให้สำเร็จดั่งใจปองนั่นเถิดหนา
อุปสรรคใดใดไม่นำพา
สิ่งขวางหน้าใดใดอย่าได้มี
หากว่าเพื่อนคนใดกลับไปบ้าน
สุขสำราญกับครอบครัวอย่างเต็มที่
ความทุกข์ร้อนอ่อนใจอย่าได้มี
ชั่วชีวีเพื่อนประสบพบดีงาม
หากแม้นเพื่อนท่านใดใจมีรัก
ให้ประจักษ์ห่วงใยเฝ้าไต่ถาม
ถนอมรักถนอมใจใคร่ติดตาม
ทุกโมงยามเข้าใจกัน..นั้นสุขใจ
ถามแค่นี้ก่อนนะ..จะกลับบ้าน
ต้องหอบงาน..กองโต..โอ้ยังไหว
หยุดสามวัน..เร่งสะสาง..อย่างเร็วไว
พบกันใหม่..อังคารหน้า..นะเพื่อนเอย...
๒ มีนาคม ๒๕๕๐
วันนี้เป็นวันศุกร์แห่งชาติ....
ขอให้เพื่อนๆเดินทางกลับบ้าน
สู่อ้อมกอดของครอบครัว..
ด้วยความปลอดภัย..
1 มีนาคม 2550 09:00 น.
ครูพิม
หากแม้นเกิดชาติใหม่ได้อีกครั้ง
น้องก็ยังรักพี่ไม่หนีหาย
แม้นฟ้าดินจะล่มถล่มทลาย
ยินดีตายร่วมด้วยช่วยประคอง
จะตามติดชิดใกล้ในทุกเมื่อ
คอยช่วยเหลือเจือจานงานทั้งผอง
คราเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าน้ำตานอง
ก็จะรองรอรับซับน้ำตา
ถึงยากจนข้นแค้นแสนสาหัส
คอยเร่งรัดเป็นแรงใจนะพี่จ๋า
มีน้ำเย็นยื่นให้สบสายตา
ความเหนื่อยล้าคงลาร้างห่างจากเรา
ยามเหว่ว้าอาดูรหรือสูญสิ้น
ขอยุพินอยู่ใกล้ช่วยคลายเหงา
ขอแบ่งปันทุกข์ร้ายได้บรรเทา
ตามเป็นเงาเคียงใกล้ไม่หน่ายเลย
พี่เป็นฟ้าน้องยาขอเป็นนก
เป็นอุทกขอเป็นปลาเคียงเขนย
พี่เป็นผึ้งภุมรินเที่ยวบินเชย
กอดกกเกยเคลียบุปผาน่าภิรมย์
แม้นหากเกิดชาติใดขอให้น้อง
เป็นคู่ครองของพี่ที่สุขสม
เป็นคู่รักคู่แท้แน่ภิรมย์
เป็นคู่ชม..คู่สร้าง...อย่าร้างกัน
๑ มีนาคม ๒๕๕๐
28 กุมภาพันธ์ 2550 09:01 น.
ครูพิม
ไม่อยากแค้นไม่อยากโกรธยกโทษให้
ที่ผ่านมาก็ผ่านไปในวิถี
ขอแค่เอ่ยคำสัตย์ในปฐพี
ชั่วชีวีไม่ขอพบประสบกัน
หากแม้นพี่เป็นปลาในคุ้งน้ำ
ส่วนตัวน้องเนาถ้ำไกลในไพรสัณฑ์
หากแม้นพี่เกิดเป็นดวงตะวัน
ส่วนตัวฉันเป็นจันทราสง่างาม
หากแม้นพี่เป็นแมลงภู่เจ้าชู้ยักษ์
ที่ร้อนรักเร่ไกลในสยาม
อย่าได้หมายประชิดหรือติดตาม
ขอเป็นไฟไหม้ลามให้หนำใจ
หากแม้นพี่ขึ้นสวรรค์บนชั้นฟ้า
ส่วนตัวข้าลงนรกที่หมกไหม้
ยอมทนทุกข์เจ็บช้ำรับกรรมไป
ดีกว่าเจอคนหลายใจให้หมองมัว
หากแม้นพี่เกิดกลางวันในชาติหน้า
ตัวของข้าอยู่ค่ำคืนมืดสลัว
ยอมมืดบอดตลอดไป..ไม่หวาดกลัว
หูตามัว...ดีกว่าพบ...ประสบชาย
อย่าประสบพบกันในทุกชาติ
ขอให้ขาดสัมพันธ์ที่มั่นหมาย
ดุจตัดบัว..อย่าได้เหลือ..ซึ่งเยื่อใย
คนหลายใจ..อย่าพานพบ..ประสบเลย..
27 กุมภาพันธ์ 2550 08:29 น.
ครูพิม
แค่บางครั้ง ต้องการใคร ให้คิดถึง
แค่บางครั้ง ยังคำนึง ถึงไม่หาย
แค่บางครั้ง ก็เหงา เพราะเปล่าดาย
แค่บางครั้ง รอบกาย ไร้คนเคียง
ก็อยากฟัง คำหวาน ที่ขานไข
ก็อยากฟัง ความในใจ ได้ยินเสียง
ก็อยากฟัง น้ำคำ ถ้อยจำเรียง
ก็อยากฟัง ว่าเพียง แค่ห่วงกัน
แค่บางครั้ง อยากพิงกาย เพื่อได้พัก
แค่บางครั้ง ขอรัก หน่อยเถิดหนา
ขอแค่นี้ แค่ได้รัก ก่อนจักลา
คงไม่มา กวนใจ ให้รำคาญ
ขอบคุณที่ ห่วงใย ในวันก่อน
เคยร้าวรอน ก็ปลอบใจ หายร้าวฉาน
แค่อิ่มใจ ในสุข ของวันวาร
ขอพบพาน แค่ในฝัน เท่านั้นพอ....
๒๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๐
26 กุมภาพันธ์ 2550 14:58 น.
ครูพิม
พานบายศรีวางตั้งพรั่งพร้อมแล้ว
เหล่าศิษย์แก้วล้อมวงตรงบายศรี
เสียงพ่อพราหมณ์เรียกขวัญศิษย์คนดี
ที่หลบลี้หลีกหลบมาพบกัน
ขวัญเจ้าเอยเคยปีนรั้วมั่วห้องน้ำ
ลัดเลาะล้ำริมน้ำโขงตรงฝั่งฝัน
สูบบุหรี่เล่นไพ่ที่ไหนกัน
ขอเชิญขวัญมารวมหลอมพร้อมพร้อมกัน
เสียงเรียกขวัญเจื้อยแจ้วแล้วร้องไห้
ผูกแขนให้รู้สำนึก..ครูห่วงฉัน
อโหสิกรรมที่เคยล่วงเกินพลัน
ขอศิษย์นั้นโชคดีและมีชัย
ขอศิษย์ครูสู่รั้วใหม่ใจเข้มแข็ง
เจ้าดุจแสงตะวันที่เฉิดฉาย
เป็นดาวน้อยจากดงถิ่นพงไพร
จงก้าวไปเป็นนิสิต..คิดทางดี
อย่าริหลงระเริงไฟคล้ายแมงเม่า
ให้เร่งเร้าเร่งขยันขมันขมี
เร่งศึกษาความรู้นะสี่ปี
แล้วคนดี..คืนกลับบ้าน..สร้างงานกัน..
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
987
