20 มีนาคม 2550 09:13 น.
ครูพิม
ฝากสายลมสายใจสายใยรัก
มาช่วยถักต่อใยให้เข้มแข็ง
คนทุกข์ท้อหวั่นไหวไร้เรี่ยวแรง
ขอให้แกร่งเถิดหนออย่าท้อเลย
ฝากแรงใจส่งให้เพื่อนเยือนถิ่นใต้
รวมน้ำใจชายหญิงอย่านิ่งเฉย
ความสงบอบอุ่นที่คุ้นเคย
เพื่อนไทยเอ๋ยถึงเวลามารวมกัน
รวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทยในวันนี้
ชีพยอมพลีอย่าให้ใครห้ำหั่น
แม้นใครรานรุกด้าวเข้าฝ่าฟัน
อย่าให้ใครมาบั่นบ้านแหลมทอง
หยุดฆ่าฟันหยุดทำร้ายด้วยใจหยาบ
หยุดก่อบาปสร้างกรรมช้ำทั้งผอง
อย่าให้เลือดพี่น้องไทยไหลหลั่งนอง
ถิ่นแหลมทอง...แผ่นดินธรรม..ค้ำจุนมา
เราคนไทยภาคใดใดในถิ่นนี้
คือน้องพี่..รักกัน..มั่นเถิดหนา
มาหลอมรวมพลังใจใฝ่ศรัทธา
พัฒนาชาติไทย...ให้ยืนยง
๑๙ มีนาคม ๒๕๕๐
แต่งไม่เป็นเลยนะคะทำนองนี้..
แต่ก็อยากจะส่งแรงใจ.ช่วยดับไฟใต้
19 มีนาคม 2550 10:23 น.
ครูพิม
พ่อหอบเอกสารมาบานเบอะ
มือแม่เลอะหมึกสีดำน้ำใจมั่น
บอกลูกกรอกข้อความให้ครบพลัน
มื่อแม่สั่นตื่นตระหนกด้วยตกใจ
แม่ทำงานอะไรให้บอกด้วย
คุณพ่อช่วยกรอกเขียนจะได้ไหม
ลูกจะเรียนมอหนึ่งจึงวุ่นวาย
พาลูกไปสมัครเรียนพากเพียรกัน
แม่ทำงานกรรมกรอ่อนเรียนรู้
วานคุณครูดูด้วยช่วยตัวฉัน
เรียนมาน้อยครูขาอย่าว่ากัน
แต่สำคัญลูกได้เรียนเขียนอ่านไป
คุณครูครับรับนักเรียนที่เขียนอ่าน
ครูช่วยสานฝันพ่อต่อได้ไหม
ฝากครูด้วยช่วยอบรมบ่มจิตใจ
ของลูกให้เป็นคนดีศรีสังคม
พ่อและแม่ทำงานมือกร้านหมด
เหงื่อทุกหยดเพื่อลูกชายได้สุขสม
เป็นคนดีการงานด้านสังคม
ชนชื่นชมพ่อแม่สุขหมดทุกข์ใจ...
มองภาพพ่อและแม่รักแท้ลูก
พ่อแม่ปลูกชีวิตที่สดใส
พ่อแม่รักลูกยิ่งกว่าสิ่งใด
ทุ่มหมดใจ ไม่เคยท้อ...หนอลูกเอย...
๑๘ มีนาคม ๒๕๕๐
18 มีนาคม 2550 13:56 น.
ครูพิม
สายลมร้อนอ่อนแรงแห้งแล้งต่อ
เหมือรักก่อลาร้างก็ห่างหาย
หลายวันผ่านเหลือเพียงความเดียวดาย
ด้วยข้างกายเหว่ว้าน้ำตาคลอ
เก็บกวาดใจที่หมองหม่นจนเริ่มล้า
เก็บน้ำตาที่เคยล้นจนเหี่ยวห่อ
เก็บรักคืนเก็บไว้ให้คนรอ
เก็บใจท้อ...รอเพียงหวังพลังใจ
เริ่มวันใหม่ในวันนี้เริ่มมีหวัง
เริ่มชิงชังความกะล่อนเคยอ้อนให้
เริ่มแล้วหนอใจนี้เริ่มลาไกล
เริ่มวันใหม่ใจก็แกร่ง..มีแรงตาม
ที่จุดเดิมคนเดิมเติมใจให้
ไม่พึ่งใครให้เขาเฝ้าเหยียดหยาม
พึ่งตนเองช่วยตนผลจึงงาม
ใครคุกคามก็อย่าหมาย...ได้พบเจอ
๑๘ มีนาคม ๒๕๕๐
16 มีนาคม 2550 08:23 น.
ครูพิม
อ่านจดหมายเก่าเก่าที่เขาเขียน
ถ้อยคำเวียนวกวนจนน่าขัน
เอ่ยฝากรักฝากใจไว้ทุกวัน
คิดถึงกันไม่มีเบื่อเชื่อไหมคุณ
จดหมายเก่าที่เขาเขียนเวียนมาถึง
เพื่อนคนหนึ่งเขาบอกเอื้อช่วยเกื้อหนุน
ถ้อยคำนี้เพื่อนจ๋าโปรดการุณย์
ผมรักคุณใช่ไหม..ช่วยไขที
อ่านสำนวนชวนสำลักจักจุกอก
น้ำตาตกซ่อนไว้ในใจนี่
บอกกับเพื่อนเธอจ๋าเขาว่ามี
ใจรักที่มั่นคงแน่...รักแท้จริง
เพื่อยิ้มร่าหน้านวลชวนชื่นจิต
เราหมดสิทธิ์แน่แล้วในทุกสิ่ง
เก็บซ่อนรัก..ข่มไว้..ไม่ไหวติง
มองเพื่อนหญิง..เพื่อนรักเรา..เขาสุขใจ
ไม่กล้าเอื้อนเอ่ยใดใดหรือไขแจ้ง
จึงต้องแกล้งยิ้มระรื่นชื่นสดใส
เห็นเพื่อนสุข..แต่เรา..สิทุกข์ใจ
เหยื่อรายใหม่..คือเพื่อนเรา..เศร้าเหลือเกิน
14/03/45
12 มีนาคม 2550 11:22 น.
ครูพิม
เดินทางไกลเหนื่อยนักขอพักก่อน
พอหายร้อนมีเรี่ยวแรงและแข็งขัน
แต่วันนี้อ่อนแรงดุจแสงตะวัน
ที่มีอันต้องดับและลับลา
เหนื่อยหัวใจท้อแท้แพ้ชีวิต
ฟ้าลิขิตขีดเส้นให้หรือไรหนา
จึงพานพบแต่ทุกข์ร้ายในชาตา
ขอพึ่งพาพิงกายในกาลเวลา
หลับสักตื่นพอยืนหยัดในวันรุ่ง
แล้วจงมุ่งหน้าไปไม่กังขา
สิ่งที่ใจพานพบสบสายตา
กาลเวลาพาหนีหายในเร็ววัน
สลัดทิ้งแล้วอ่อนแอแก่ชีวิต
ไม่ขอคิดพึ่งใครในความฝัน
บอกกับตัวกลัวอะไร..ให้ฝ่าฟัน
ก้าวสู่ฝัน..งดงาม...ตามใจตน..
๑๒ มีนาคม ๒๕๕๐
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
1273
