24 กุมภาพันธ์ 2550 12:44 น.
ครูพิม
มอบความรักภักดีที่มีให้
มอบดวงใจอิงแอบแนบจอมขวัญ
มอบความจริงใจแน่แท้ทุกวัน
ไม่แปรผันเป็นอื่นให้ขื่นตรม
ยามทุกข์ท้อขอพี่ชายได้ปลอบขวัญ
ยามไหวหวั่นซมซานพาลขื่นขม
ยามคลื่นร้ายซัดถาพาระทม
ยามจ่อมจมขอมีพี่นี้เคียงกาย
ไม่คิดขอมากมายไปกว่านี้
ไม่คิดมีใครแทนพี่ยามหนีหาย
ไม่คิดเป็นคนครอบครองหรอกพี่ชาย
ขอแค่มีเสียงตามสายปลอบใจมา
ใจห่อใจ..แค่นี้..ยินดีเหลือ
ใจห่อใจ..ยังคงเอื้อ...ถึงกันหนา
ใจห่อใจ..รักจริง หวังพึ่งพา
วาสนา..แค่ห่อใจ...ให้แก่กัน..
๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๐
23 กุมภาพันธ์ 2550 08:33 น.
ครูพิม
คึดฮอดหลายอ้ายเอ๋ย
น้องบ่เคยคึดฮอดไผใจผวา
คึดฮอดถ้อยข้อความจำนรรจา
คึดฮอดหน้าคมเข้มจนเต็มใจ
คึดฮอดเคยฝากรักสักพันครั้ง
คึดฮอดจังเบิ่งรูปอ้ายใจหวามไหว
คึดฮอดอ้ายบ่เคยเหลือเผื่อให้ใคร
คึดฮอดข้อยบ่อ้ายใจถามมา
ฝากหัวใจคนไร้ไว้ให้พี่
วอนคนดีอย่าร้างเร่เสน่หา
อย่าเฮ็ดให้ข้อยนี้มีน้ำตา
คำสัญญาอย่าราร้างยามห่างไกล
คำถามหนึ่งเพื่อนถามยามวันว่าง
อะไรบ้าง ที่คึดออด...กอดบ่ได้
ก็แฟนเขา..ของเขา..นั่นปะไร
รักแค่ไหน...บ่ได้กอด...คึดฮอดเอา..
คำศัพท์ภาษาถิ่น
คึดฮอด หมายถึง คิดถึง
ไผ หมายถึง ใคร
บ่ หมายถึง ไม่
ข้อย หมายถึง น้อง
เบิ่ง หมายถึง ดู
เฮ็ด หมายถึง ทำ
๒๖ มิถุนายน ๒๕๔๙
คึดฮอดกอดบ่ได้ แม่นหยัง...เพื่อนๆบ้านกลอน ตอบได้บ่..วานตอบ
22 กุมภาพันธ์ 2550 09:17 น.
ครูพิม
ที่เคยทำ ช้ำใจ ไว้แต่ก่อน
ภาพสะท้อน แจ่มชัด ไม่อาจฝืน
มาวันนี้ ใจดวงน้อย ค่อยค่อยยืน
เคยสะอื้น ร่ำหา สุดอาลัย
เมื่อก้าวเดิน ทิ้งไป ใยต้องกลับ
ไม่อาจรับ อาจทน ต่อไปได้
จึงต้องจบ พบจุดร้าง..ยอมห่างไกล
ขออย่าได้. ตามราวี เลยพี่ยา
เคยอ้อนวอน อย่าทิ้งขว้าง ไปห่างน้อง
ไม่อาจร้อง ขอสิทธิ์ เสน่หา
พี่ผลักไส ใจเจ็บ เกินเยียวยา
อย่าหวนมา ทางเก่าเก่า ให้เศร้าตรม
มาบัดนี้ พบทาง สว่างแล้ว
ดั่งดวงแก้ว สุกใส ไร้ขื่นขม
ไม่อาจรับ ฟังถ้อย ร้อยคารม
ไม่อยากจม..บ่อน้ำตา..ขอลาที
๒๑ ก.พ.๒๕๕๐
20 กุมภาพันธ์ 2550 20:52 น.
ครูพิม
ยามเหน็ดเหนื่อยเมื่อล้ากลับมาบ้าน
ได้ประสานแววตาพาใจฝัน
ที่ทำงานพบปัญหาสารพัน
แม้บางวันท้อแท้แพ้ชะตา
แม้นงานหนักเหนื่อยกายใจพร้อมสู้
ยามพี่อยู่ห่างไกลได้โทรหา
รับอิ่มอุ่นกำลังใจตามสายมา
เอ่ยวาจาฝากแรงใจให้แก่กัน
อุปสรรคใดใดในโลกนี้
หากแม้มีพี่อยู่ใกล้ก็หายหวั่น
พี่จ๋าเป็นแรงใจให้แก่กัน
พร้อมฝ่าฟันด้วยแรงไฟในศรัทธา
เราจะมาพบกันในวันนี้
พี่คนดีอย่าเปลี่ยนแววที่ห่วงหา
ยังคงความแน่แน่วในแววตา
ที่อ่อนล้า....ก็ละลาย ...ชื่นใจแทน
๑๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๐
20 กุมภาพันธ์ 2550 16:14 น.
ครูพิม
กดมือถือจนท้อใจเขาไม่รับ
ให้โทรกลับก็เงียบหายจนใจเสีย
ปิดสัญญาณ ฝากข้อความ จนใจเพลีย
นี่โนเกียร์ หรือยี่ห้ออะไร ให้บอกมา
หรือยี่ห้อย่านเมียก็วานบอก
อย่ามาหลอกให้คิดถึงคนึงหา
ไม่ใส่ใจแล้วใยให้เบอร์มา
ฮึ!!!!คนบ้า ต่อไป จะไม่โทร...แล้วนะ..
ตุ๊ด...ตุ๊ด...ตุ๊ด....เป็น...ก็ไม่บอกฮะๆๆๆ
โปรดติดตามตอนต่อไป..ในก่องกิก
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
999
