11 เมษายน 2551 14:30 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
วันสงกรานต์มาถึงหนึ่งปีหน
ใครจะทนอยู่ได้เลยไปหา
หยิบกะมังถังใหญ่ที่ได้มา
ขันกะลามีไหมจะใช้งาน
รองน้ำใสใส่ถังกำลังเหมาะ
บรรจงเดาะน้ำอบครบสถาน
โรยดอกไม้ทำใจให้เบิกบาน
หอมชื่นนานฝากไว้ในกายา
ดินสอพองลองดูอยู่บนหิ้ง
แป้งหอมยิ่งอยากใช้ไว้ทาหน้า
มะลิซ้อนมีไว้ให้เย็นตา
กุหลาบมาสีสดดูงดงาม
แล้วลุกเปลี่ยนเสื้อผ้าหน้ากระจก
ดูตลกหน้ากลายเป็นลายหนาม
เกงม่อฮ่อมย้อมสีดูดีตาม
ใส่เสื้อครามสีฟ้าดูท่าที
แล้วหอบของทั้งหมดมาหน้าถนน
รอให้คนเดินผ่านหน้าบ้านนี้
หวังสาดน้ำสงกรานต์ตามวิธี
โบราณที่สืบทอดตลอดมา
(ไร้อันดับ)
9 เมษายน 2551 13:27 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
มองดวงตาใสใสไร้ความผิด
ทำให้คิดถึงใครให้กำเนิด
สร้างปัญหาเพียงใดรู้ไว้เถิด
เด็กที่เกิดถูกสาปบาปสังคม
เขามีผิดอะไรอยากไต่ถาม
เป็นเพราะความไร้คิดติดสุขสม
หลงตัณหาราคะว่าน่ารื่นรมย์
หวังเพียงชมกามาแล้วลาไป
ทิ้งให้เขาลืมตามาสู้โลก
สู้กับโชคชะตาฟ้าหม่นไหม้
สู้กับความหนาวเหน็บเจ็บในใจ
จะหาใครเหลียวแลและเมตตา
ต้องไร้พ่อขาดแม่เหมือนแพแตก
ดวงจิตแยกสลายใจโหยหา
ผ่านเผชิญสิ่งยากไร้ในชะตา
เป็นกำพร้าตราบาปตราบวันตาย
มองดวงตาใสใสใครกำหนด
อนาคตเป็นอย่างไรเริ่มใจหาย
กับผู้คนวันนี้ที่กลับกลาย
ขออย่าหมายมุ่งโทษโกรธสังคม
...................
(ไร้อันดับ)
5 เมษายน 2551 22:04 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
ตวัดดาบสองมือถืออาวุธ
จะขอหยุดข้าศึกที่ฮึกเหิม
จะรักษาแผ่นดินไว้ให้เหมือนเดิม
มันเหิมเกริมกูสู้กู้ปฐพี
ตวัดดาบสองมือขอสู้ศึก
จิตสำนึกปลุกให้ไม่คิดหนี
เพื่อแผ่นดินมันกล้ามาราวี
จะต่อยตีรักษาไว้ให้ลูกหลาน
ตวัดดาบด้วยแรงที่แข็งกล้า
ยืนหยัดท้าเหล่าศัตรูผู้เหี้ยมหาญ
มันผู้ใดใครกล้ามารุกราญ
จะทะยานเข้ารับดับด้วยกัน
ตวัดดาบฉาบแสงแรงสุดท้าย
ยอมถวายชีวิตไม่คิดฝัน
รักษาชาติศาสนาสถาบัน
ไม่มีวันให้มันมาย่ำยี
ตวัดดาบเพื่อแผ่นดินแม้สิ้นชีพ
อย่าหมายบีบหวังให้ถอดใจหนี
เพื่อพ่อแม่พี่น้องของข้ามี
ผืนดินนี้รักษาไว้ให้ลือนาม
แหละนี่คือปณิธานคนรุ่นเก่า
คนที่เฝ้ารักษาแผ่นแดนสยาม
คนที่ตายเพื่อชาติองอาจงาม
ยอมเป็นยามพิทักษ์รักษ์แผ่นดิน
ถึงวันนี้อนุชนคนรุ่นใหม่
ตวัดดาบฆ่ากันใหญ่ใจดั่งหิน
ฆ่าพี่น้องคนไทยด้วยใจทมิฬ
จะยกถิ่นฐานไทยให้ใครครอง
----------------
(ไร้อันดับ)
4 เมษายน 2551 12:55 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
ออกจากบ้านเดินมาห้าร้อยเมตร
นัดออกเดทกับสาวรุ่นคราวหลาน
กินก๋วยเตี๋ยวผัดไทยไปสองจาน
เดินหน้าบานพุงโย้แหม!โก้ดี
พอมาถึงสถานีที่อ่อนนุช
เกิดสะดุดห้องตั๋วชักกลัวผี
ต้องแลกเงินแลกทองของที่มี
ซื้อตั๋วปีรถไฟฟ้ามาหาเธอ
รถมาถึงสถานีพระโขนง
ยืนตัวโคลงพิงฝาทำหน้าเหรอ
คนชักแน่นไปไหนกันนะเออ!
เกือบจะเรอเพราะจุกเสียดเบียดกันจริง
สถานีเอกมัยใจแทบขาด
ยังคิดวาดฝันไว้ในใจหญิง
เป็นการ์ตูนโดเรม่อนกลัวคนติง
ว่าเหมือนลิงหลอกล่อขอสักตัว
สถานีทองหล่อเคยขอร้อง
เสียงของน้องคลื่นเหียนเคยเวียนหัว
เสียงก็ดังบ่นก็มากยังหวาดกลัว
ใจระรัวกลัวช้ำน้ำคำแปร
สถานีพร้อมพงษ์เคยลงแขก
ช่วยกันแบกคนเจ็บไปเย็บแผล
เจ็บไม่มากแต่อยากจะดูแล
เพราะดวงแดโดดเดี่ยวเปลี่ยวประจำ
สถานีอโศกโลกสลด
แต่ไม่อดมีกินจนอิ่มหนำ
เมื่อวานซืนกินปูม้ากะส้มตำ
สุดระกำตำเหงือกเสียเกือบตาย
สถานีนานาว่าเคยคบ
แขกสยบตาคมสมดังหมาย
แต่คบไปไม่เท่าไรใจแทบวาย
เกือบโดนขายไปขุดบ่อท่อน้ำมัน
สถานีเพลินจิตเคยคิดชอบ
ยังเคยตอบดวงสุดาว่าน่าขัน
รูปร่างน้องใหญ่กว่าไม้จิ้มฟัน
พี่เคยฝันยังผวาแทบลาไกล
สถานีชิดลมคงสมคิด
ถึงมิ่งมิตรคิดว่าจะบ้าไหม
คิดไม่ออกกรอกหัวมั่วมั่วไป
คิดอะไรคิดถึงน้องของพี่ยา
พอมาถึงสถานีที่สยาม
แม่คนงามรอพี่ที่ไหนหวา
คงชะเง้อแลเหลียวเปลี่ยวอุรา
น้องคงมารอพี่ที่นี่เอย....
...............
(ไร้อันดับ)
1 เมษายน 2551 12:14 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
ขอทักทายชาวกลอนอักษรศิลป์
กวีถิ่นลึกล้ำคำอักษร
ประดิษฐ์ถ้อยร้อยคำนำบทกลอน
ดังร่ายพรจากกวีศรีเมืองไทย
เขียนบทกลอนด้วยใจใสสะอาด
บรรจงวาดอักษรบทกลอนไว้
สืบประสานอักษรศิลป์ที่กินใจ
ประดับให้คงอยู่ไม่รู้คลาย
เขียนกลอนรักรักหวานสะท้านอก
กลอนตลกทางตลาดที่มาตรหมาย
กลอนซึ้งซึ้งตรึงจิตสนิทกาย
ยังไม่วายกลอนเศร้าเคล้าน้ำตา
ขอฝากใจฝากกลอนอักษรสั่ง
ขอกำลังให้ใจที่ใฝ่หา
ช่วยติชมสักนิดคิดเมตตา
สร้างคุณค่าอักษรให้กลอนไทย
............
(ไร้อันดับ)
ปรับปรุง 18 เมย. 51
หน้าส่วนตัว
1385
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนักสืบ ไร้อันดับ
