21 กรกฎาคม 2551 16:48 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
เนิ่นนานนักหนาที่ลาจาก
ฝังฝากฟากฟ้ามาหาขวัญ
ผันผ่านเพียงพบหรือจบกัน
ทุกข์ทันถั่งโถมโหมจิตใจ
จวนเจียนเจ็บดิ้นคนสิ้นหวัง
รวงรังหลอกหลอนนอนไม่ไหว
หมองหม่นมืดมนคนจากไป
ร่ำไรเรียกรับกับเรื่องราว
ตั้งแต่ต่อติดความคิดถึง
พรั่นพรึงพุ่งผ่านจากม่านขาว
จดจำจากใจใช่ชั่วคราว
รวดร้าวรุ่มร้อนเกินซ่อนเร้น
ยลยินเย้ายวนยังป่วนปั่น
มุ่งมั่นมองมาหาไม่เห็น
ปวดปราดปริแปลกแทรกลำเค็ญ
ยามเย็นเย้ยเย้าเคล้าน้ำตา
ลาลับแลลวงดุจห้วงเหว
ปรับเปลวเปลี่ยนไปใจผวา
ยินยอมอยู่อย่างห่างกานดา
โหยหาห่วงหวงเจ้าดวงใจ
----------------
ไร้อันดับ
3 กรกฎาคม 2551 16:01 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
อย่าเสียงดังใส่พ่อนะขอร้อง
เสียงยังก้องอยู่ในหูไม่รู้หาย
กำมือแน่นเขม้นมาเหมือนท้าทาย
พ่ออับอายเกินกว่าจะกล้ามอง
พ่อคงแก่เกินไปไร้ประโยชน์
เจ้าขึ้งโกรธโทษพ่อก่อสนอง
ว่ากระทำสิ่งใดไม่ไตร่ตรอง
ทำให้ต้องเคืองขุ่นแสนวุ่นวาย
เจ้าคงเห็นพ่อเป็นเช่นคนแก่
ร่างกายแย่น่าเบื่อจนเหลือหลาย
ชอบไต่ถามแต่เรื่องเปลืองน้ำลาย
ดูน่าอายที่พูดพร่ำซ้ำเรื่อยมา
เจ้าจะคิดอย่างไรก็แล้วแต่
ใจแน่วแน่เพราะรักเจ้าหนักหนา
เคยอุ้มชูดูเจ้าเฝ้าเมตตา
แม้วันหน้าพ่อขอย้ำทำเหมือนเดิม
เพียงวันนี้พ่อเลอะเลือนไม่เหมือนก่อน
เรี่ยวแรงอ่อนผ่อนล้าไม่มาเสริม
มือเท้าสั่นหวั่นในใจเพิ่มเติม
ดวงจิตเริ่มอ่อนแอแพ้ร่างกาย
เพียงได้อยู่กับเจ้าสักคราวหนึ่ง
ชีวิตซึ่งอ้างว้างได้ห่างหาย
ตาที่เหม่อเลือนลับเริ่มกลับกลาย
ใจที่ตายได้ละมุนอุ่นขึ้นมา
อย่าเสียงดังใส่พ่อนะขอร้อง
พ่อเพียงต้องการเจ้าเฝ้าเรียกหา
ช่วยพยุงพ่อก่อนตายนะแก้วตา
ช่วยรักษาน้ำใจพ่อขอขอบคุณ
-----------------
ไร้อันดับ
1 กรกฎาคม 2551 20:30 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
เศษขยะทำอาหารเป็นจานด่วน
พื้นดินล้วนเป็นที่นอนอันผ่องศรี
ความมืดมนทนทุกข์คลุกราตรี
นำมาคลี่เป็นผ้าห่มสุขสมใจ
เก็บสายตาที่ดูถูกมาปลูกจิต
นำความคิดเวทนาทำตาใส
เอาความทุกข์โศกเร้าเศร้าภายใน
รวมเข้าไว้คล้ายนิทานกาลก่อนนอน
คำดูหมิ่นเหยีดหยามแค่ถามทัก
ไร้คนรักห่วงหาเหมือนมาสอน
ไร้ที่อยู่ที่กินสิ้นอาวรณ์
ไร้อาทรขมขื่นยังชื่นบาน
เก็บความเกลียดความชังคนทั้งโลก
นำมาโขลกทำน้ำแกงอันแสนหวาน
ความเจ็บปวดรวดร้าวทรมาน
มาประสานเป็นข้าวอุ่นละมุนละไม
ความกักขฬะหยาบคายทั้งชายหญิง
เป็นเหมือนสิ่งก่อสร้างลำธารใส
การเอาเปรียบเหยีบย่ำคนร่ำไป
คงเป็นได้ดั่งภูผาที่น่ามอง
กับความเหงาเจอประจำยังย้ำคิด
เริ่มสนิทกับตัวเองเหมือนแสงส่อง
ความไม่ซื่อของคนทนประลอง
เป็นเหมือนของมีค่ากว่าเดือนดาว
ยังคิดว่าทุกอย่างเหมือนดั่งฝัน
ความจริงนั้นมันปวดและรวดร้าว
เพียงแต่ยังทำใจได้ชั่วคราว
แต่ความหนาวเริ่มแผ่ซ่านคืบคลานมา
--------------------
(ไร้อันดับ)
12 มิถุนายน 2551 11:20 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
บ่ายวันนั้นวันฟ้าใสภายในบ้าน
แม่ทำงานกลับมาหาลูกน้อย
เจ้าตัวเล็กเด็กซนทนนั่งคอย
ดูเรียบร้อยกว่าวันที่ผ่านมา
เจ้าเด็กน้อยส่งบัญชีที่มีไว้
เขียนมาให้ด้วยลายมือที่หวือหวา
หวังให้แม่ได้อ่านผ่านสายตา
คิดราคาค่าแรงแจ้งให้ดู
ค่าตัดหญ้าคิดมาว่าห้าบาท
ความสะอาดทำห้องให้น้องหนู
คิดสามบาทไม่รวมค่าที่ปู
ที่นอนอยู่คิดอีกสองตรึกตรองเอา
ยังมีค่าคะแนนสอบลูกตอบได้
คิดด้วยใจสี่บาทไม่ขาดเขลา
กวาดสนามล้างจานงานไม่เบา
รวมแล้วเข้าสิบเก้าบาทอย่าขาดไป
แม่อ่านหมดจดปากกาหน้ากระดาษ
อักษรวาดหลังบัญชีที่มีให้
ค่าอุ้มท้องเก้าเดือนยังเตือนใจ
แม่จะไม่คิดว่าเป็นค่าแรง
ลูกตัวร้อนนอนไม่หลับจับรักษา
ค่าหยูกยาสารพันสรรเติมแต่ง
ทั้งกินเที่ยวเสื้อผ้าราคาแพง
แม่ไม่แจ้งแห่งค่าราคาควร
เช็ดน้ำมูกซื้อขนมชมลูกน้อย
พอบ่ายคล้อยทำอาหารเป็นการด่วน
รวมทั้งหมดราคาค่าคำนวณ
รักเต็มล้วนไม่คิดค่าราคาเลย
ลูกอ่านคำตอบมาน้ำตาหยด
ดินสอจดคดงอใจขอเผย
แม่ใช้ให้ลูกหมดแล้วแก้วตาเอย
แต่แม่เอ๋ยลูกวันนี้ ไม่มีทอน
----------------
(ไร้อันดับ)
9 มิถุนายน 2551 23:06 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
เสียงกลองรัวดังลั่นสนั่นฟ้า
ผู้หาญกล้าชาญศึกให้ฮึกเหิม
จะประลองยุทธนาวีตีต่อเติม
เช็กเพ็กเริ่มสร้างชื่อระบือมา
ทัพโจโฉเคลื่อนมากว่าร้อยหมื่น
แถมยังยื่นหนังสือบอกออกไปหา
เราต้องการเล่าปี่ไม่กรีฑา
เชิญน้องยามาเที่ยวเล่นให้เย็นใจ
ฝ่ายกังตั๋งซุนกวนคิดถ้วนถี่
เรียกจิวยี่ขุนศึกตรึกตรองให้
มังกรหลับขยับแย้งยุแยงไป
เปิดศึกใหญ่ในกังตั๋งฝั่งวีรชน
แม่ทัพใหญ่ฝ่ายกังตั๋งตั้งจิวยี่
โจโฉมีทหารกล้ามาท้วมท้น
ฝ่ายเล่าปี่มีขงเบ้งเร่งเรือตน
เพียงหนึ่งคนตามมาร่วมราวี
ยอดขุนพลจิวยี่มีความคิด
จะพิชิตทัพใหญ่อย่างไรนี่
เรียกขงเบ้งปรึกษาหาวิธี
กำหนดที่ใช้ไฟใจตรงกัน
แล้ววางแผนทำร้ายอุยกายเฆี่ยน
ทั้งติเตียนต่อหน้าว่าหยามหยัน
หลอกไส้ศึกของศัตรูเพราะรู้ทัน
ช่วยผลักดันผันอุยกายไปใช้งาน
สั่งบังทองตรึงเรือรบสยบคลื่น
เรือดังผืนพสุธาเพื่อพร่าผลาญ
ขาดแต่ลมตะวันออกบอกเหตุการณ์
ขงเบ้งขานรับเรียกลมให้สมใจ
กลลูกโซ่ของจิวยี่จึงมีผล
เผาไพร่พลร้อยหมื่นสะอื้นไห้
ทัพโจโฉต้องแหลกแตกทันใด
ประกาศไว้ประวัติศาสตร์ทั้งชาติจำ
เสียงกลองรัวดังลั่นสนั่นฟ้า
วีรชนผู้กล้าเคยคลาคล่ำ
สร้างตำนานกลศึกที่ลึกล้ำ
ยังดื่มด่ำนำดวงจิตคิดคำนึง
----------
(ไร้อันดับ)
หน้าส่วนตัว
946
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนักสืบ ไร้อันดับ
