18 เมษายน 2552 20:50 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
พระสุรีย์คงโกรธโทษมนุษย์
หรืออยากหยุดโลกาว่าสิ้นหวัง
จึงส่งแสงแรงกล้าจนน่าชัง
รุ่มร้อนดั่งเตาไฟบรรลัยกัลป์
ท่านพิโรธโกรธใครไฉนแกล้ง
ส่องสำแดงแสงผลาญมาราญขวัญ
จนน้ำลดดินแล้งเหมือนแกล้งกัน
หรือสวรรค์ท่านลิขิตเพราะผิดใจ
อยากจะเป็นหนุมานชาญสมร
เป็นวานรเขี้ยวแก้ววับแววใส
จะยืนหาวเป็นดาวเดือนเตือนใครใคร
กระโดดไปใกล้รถบทจร
แล้วกระชากองค์อาทิตย์ที่คิดร้าย
ให้ฟูมฟายขอเมตตาเพื่อข้าสอน
คิดทำลายผู้คนจนร้าวรอน
ให้หยุดก่อนถอนฤทธิ์ปลิดมนตรา
อีกไม่นานคนไร้สัตย์จะขัดแย้ง
จะระแวงหวาดหวั่นกันทั่วหน้า
จะหลงเชื่อความคิดติดกายา
ความเมตตาต่อกันนั้นไม่มี
จะยื้อแย่งสิ่งของครองอำนาจ
ประเทศชาติถูกผลาญพร่าน่าบัดสี
ประชาชนจะแตกแยกสามัคคี
ความกาลีจะมาเยือนเป็นเพื่อนกัน
ผัวและเมียคิดร้ายหมายมีชู้
ยังมีผู้หลอกลวงแม้ห้วงฝัน
เพื่อนสนิทโกรธาจนจาบัลย์
อภัยนั้นมันคล้ายกลายตำนาน
จงชักรถกลับไปเชื่อใจเถิด
โลกที่เกิดใกล้ดับกับอวสาน
เพราะความคิดติดตนจนดักดาน
จะช่วยผลาญโลกให้ด้วยไฟคน
---------------
(ไร้อันดับ)
11 เมษายน 2552 22:42 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
หยดน้ำตาหยดหนึ่งซึ่งยังไหล
นานเพียงไหนที่เจ็บจนเหน็บหนาว
ในค่ำคืนใต้ราตรีไม่มีดาว
สะท้านราวสะเทือนขวัญหวั่นฤทัย
เคยปลดปล่อยความคิดให้จิตล่อง
เคยเที่ยวท่องด้วยกันวันฟ้าใส
เคยเกาะเกี่ยวเรียวก้อยเคยน้อยใจ
เคยหวั่นไหวดวงใจเพราะใครกัน
เคยเช็ดเหงื่อซึมซับกับพวงแก้ม
เคยแต่งแต้มริมฝีปากหลากสีสัน
เคยเขียนคิ้วแต่งผมนั่งชมจันทร์
เคยตื้นตันวันที่จิตคิดคำนึง
ถึงวันนี้เธอเจ็บและเหน็บหนาว
ฉันปวดร้าวจับจิตเมื่อคิดถึง
อยากเอื้อมมือไปประคองทดลองดึง
แต่ถูกตรึงด้วยกรอบที่ครอบงำ
กรอบที่เธอและฉันช่วยกันสร้าง
กรอบที่ร่างบอกใจไม่ให้ล้ำ
กรอบที่ต่างห่างไกลคล้ายจองจำ
กรอบที่ตำย้ำจิตในนิทรา
หยดน้ำตาหยดหนึ่งซึ่งหยาดหยด
ตาถูกบดพร่ามัวทั่วทิศา
เพียงเธอยอมพร้อมใจไม่นำพา
เช็ดน้ำตาด้วยมือฉันทุกวันคืน
--------------
(ไร้อันดับ)
8 เมษายน 2552 22:30 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
ณ เวทีตระการตาราตรีหนึ่ง
คนงามซึ้งตรึงจิตคิดเฟ้นหา
ประกวดคัดความงามตามสายตา
ทั้งกายาความคิดและจิตใจ
เสื้ออาภรณ์เลิศหรูดูวิจิตร
จากความคิดจิตสร้างกระจ่างใส
สู่มรรคางดงามความเป็นไป
จินตนาการจากหทัยใครถอดวาง
รองเท้าเงินที่สวมใส่ใครจะรู้
เกิดจากผู้นำดวงจิตมาคิดสร้าง
รวมพลังมุ่งมั่นปั้นแนวทาง
เป็นแบบอย่างจากจิตคิดออกมา
บนรากฐานความเจ็บปวดและความศร้า
เรื่องรุมเร้ามากมายเพียงใดหนา
แตกแขนงความคิดพิจารณา
เกิดปัญญาในห้วงคิดดวงจิตตรม
ความภูมิใจที่ได้ใช้ความคิด
ทีละน้อยทีละนิดจิตผสม
เกิดวัตถุล้ำค่าน่าชื่นชม
ส่ออารมณ์ผู้สร้างเหมือนร่างเงา
เธอบอกว่าภูมิใจที่ใช้จิต
ความนึกคิดจินตนาพารุมเร้า
สู่ความงามตามคิดด้วยจิตเรา
จนนานเนาว์อยู่ให้เห็นเป็นนิรันดร์
----------------
(ไร้อันดับ)
30 มีนาคม 2552 23:18 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
เขาบอกว่าเป็นกวีเพื่อชีวิต
พร้อมอุทิศตัวตนคนสร้างฝัน
ร่ายลำนำพร่ำบอกเหมือนหลอกกัน
สารพันสรรค์แต่งเกินแหล่งใด
อุดมการณ์เขียนขยับขับเน้นยิ่ง
เป็นคนจริงอุทิศตัวไม่กลัวไผ๋
เปิดเว็บไซด์เพื่อชีวิตพิชิตใจ
หญิงคนใดพันผูกปลูกสัมพันธ์
เธอเป็นหญิงธรรมดาหน้าซื่อซื่อ
กลับยึดถือนิยมคนอย่างนั้น
หลงกวีเพื่อชีวิตพิชิตจันทร์
รอตะวันอ้อมข้าวเฝ้าพนอ
ทั้งสองคนท่องเที่ยวบนเกลียวคลื่น
เหมือนหลับตื่นในฝันวันนั้นหนอ
กลับไปบอกแม่สาวให้เฝ้ารอ
เขาจะขอแต่งงานสานชีวัน
ความสุขเธอที่เห็นเช่นฟ้าใส
ฉันดีใจไปกับเธอที่เจอฝัน
ฉันหวังว่ารักนั้นมั่นนิรันดร์
ความสุขสันต์คงอยู่เหนือคู่ใด
หลังจากนั้นเขาตามเธอมาหาเขา
ขอค่าเช่าห้องว่างที่ค้างไว้
ขอค่าเหล้าค่าเบียร์จนเพลียใจ
ถ้าไม่ให้เขาก็เหน็บเจ็บฤดี
เขาไปนอนกับหญิงอื่นยังยืนเล่า
เหมือนว่าเขายิ่งใหญ่อะไรนี่
โธ่ พ่อคุณบุญปลูกลูกกวี
ทำอย่างนี้เพื่อชีวิตคิดอย่างไร
ฉันบอกเธอให้เข้าใจในชีวิต
ถอนสิ่งผิดกลับตัวกลัวไฉน
สิ่งที่มันผ่านแล้วให้แล้วไป
เริ่มต้นใหม่ เขา เธอ ฉัน นั้นบทเรียน
----------------
(ไร้อันดับ)
19 มีนาคม 2552 11:29 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
ฉันพบเธอวันก่อนตอนค่ำค่ำ
ดวงตาคล้ำอิดโรยเฝ้าคอยหา
รอน้ำใจจากชายมุ่งหมายมา
ให้ราคากับบางสิ่งที่ทิ้งไป
จำได้มั่นเมื่อก่อนตอนเป็นเด็ก
ตาเล็กเล็กทั้งคู่ดูสดใส
ดั่งดวงดาววาววับประดับใน
ห้วงดวงใจมิตรภาพตราบนิรันดร์
อาคารไม้ในห้องเรียนที่เขียนอ่าน
กับตำนานเรื่องเก่าเล่าความฝัน
เสื้อคอซองสองแก้มอิ่มยิ้มให้กัน
ภาพเหล่านั้นเมื่อนึกถึงยังตรึงตรา
ครูเคยถามพวกเราเช้าวันหนึ่ง
อยากรู้ซึ่งถึงฝันในวันหน้า
เธอลุกขึ้นตอบครูผู้เมตตา
เธอบอกว่าความฝันหนูคือครูคน
ฉันหยอกเหย้าคำตอบเพราะชอบแกล้ง
แก้มเธอแดงเขินอายตั้งหลายหน
แต่ลึกลึกฉันหวังตั้งใจตน
ขอให้ผลที่เธอคิดสัมฤทธิ์ตาม
หลายปีผ่านเราจากกันวันเรียนจบ
หวังอยากพบเธอสักครั้งตั้งคำถาม
ศิษย์ของเธอเป็นอย่างไรให้นิยาม
ครูคนงามเพื่อนฉันเป็นขวัญตา.....
ฉันพบเธอวันก่อนตอนฟ้ามืด
ใจเธอชืดชาชินถวิลหา
ชายสักคนยอมใช้จ่ายเงินตรา
แลกกายาเลี้ยงชีวิตไร้จิตใจ
---------------
(ไร้อันดับ)
หน้าส่วนตัว
2824
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนักสืบ ไร้อันดับ
