22 มกราคม 2545 10:48 น.
ผู้ชายคนเดิม
..ความห่าง
บางทีก็สร้างความหวั่นไหว
..แต่บางครั้งที่ใกล้
กลับดูเหมือนห่างไกล ยิ่งกว่า ...
.
..จะใกล้หรือไกล
ความหมาย..ไม่แตกต่างอะไร ถ้าใจอ่อนล้า
..ถ้ารัก ต้องอยู่แค่ ในดวงตา
บางที..ก็ไม่อาจพิสูจน์ได้ว่า จริงใจ
.
..ระหว่างที่ยังรัก
เคยฟูมฟัก ..รักนั้น บ้างไหม
ยอมรับข้อแตกต่าง กันและกัน.. ได้จริงหรือไร
ที่บอกว่า เข้าใจ .. มันแค่ไหนกัน
.
..อย่าเพิ่งด่วนสรุป..อะไรง่าย-ง่าย
ใกล้หรือไกลอาจต้องเดียวดาย...อย่าหวั่น
ไหนว่าแน่นหนักไม่ใช่หรือ...ที่ว่าผูกพัน
จงเชื่อมั่น...ในรักที่มี
.
..สองคน..สองใจ
อย่าบั่นทอนความรู้สึกข้างใน .. ด้วยไม่เข้าใจ แบบนี้
วางตรงกันได้ไหม...หัวใจ สองดวงที่มี
พิสูจน์ความคงที่.....ด้วยความพอดีของสองใจ
--------------------------------------
22 มกราคม 2545 10:48 น.
ผู้ชายคนเดิม
กับรักเคย-เคย..
ที่มันล่วงเลยก่อนนั้น..
นานแล้ว..ที่ยังผูกพัน
ล้างมันไม่ออกจากใจ..ซักที
.
กับภาพเดิม-เดิม..
ที่ไม่อาจต่อเติม อะไรจากนี้
ยิ่งทำร้าย..ความรู้สึกที่มี
หัวใจที่คิดว่าต้องหายดี..กลับถูกบั่นทอน
.
กับวันเก่า - เก่า
เรื่องราว ..ครั้งก่อน
ยังหลงเหลือความอาทร..
บางที..ก็รู้สึกร้าวรอน..หัวใจ
.
กับคืนวัน..ผันผ่าน..
ในฤดูกาล..หวั่นไหว
ไม่เลย..ไม่เคยเข้าใจ
ที่เคยอาทร-ห่วงใย ...ทำไม ไม่ลืม
------------------------------------------..
..
.... คงถามใครไม่ได้หรอกนะว่า ทำไมไม่ลืมซะที
เพราะคงจะต้องเป็นตัวเราที่ให้คำตอบ และหาทางออกให้ตัวเอง
คนรอบข้าง .. เพื่อน..
พี่.. น้อง..
พ่อ..แม่... และคนสนิท
คงทำได้เพียงให้กำลังใจ ...
..ความเข้มแข็ง ไม่สามารถสร้างให้กันได้
เว้นซะแต่... มันจะเกิดขึ้นจากก้นบึ้ง ของหัวใจคุณเอง
.. สร้างมันขึ้นมาให้ได้นะครับ ...
ถึงมันจะยากเย็น... ผมยังเชื่อว่า คุณทำได้นะ
เป็นกำลังใจให้ สำหรับ การสร้างความเข้มแข็งของหัวใจ นะครับ
^__^
19 มกราคม 2545 14:24 น.
ผู้ชายคนเดิม
> ..รู้อะไรไหม..เจ้าท้องฟ้า
ฉันอิจฉาแกนะ..ที่ไม่เคยเงียบเหงา
ทั้งพระอาทิตย์ พระจันทร์ แล้วก็ดวงดาว
อีกทั้งก้อนเมฆสีขาว..คอยอยู่เป็นเพื่อนแสนดี
.
ก็ต้องขอบใจแกเช่นกัน
ที่มีที่ว่างให้ความรู้สึกของฉัน ..และดวงตาคู่นี้
มองแกทีไร..เป็นได้เรื่องทุกที
ไม่รู้..ความคิดถึง ความซึ้ง ความเหงา มันมาจากไหนกันนี่...
............เยอะแยะไปหมดเลย
.
สงสารแกเหมือนกันนะ..
ป่านนี้ ขยะ ความรู้สึก..ที่ถูกคนเมินเฉย
คงเกลื่อนไปทั่ว..ชัวร์ ..เค้าฝากแล้วก็ฝากเลย
สงสัย..วิ่งชนพระจันทร์ - ดวงดาวจนเคย...แล้วกระมัง
.
ไม่ว่าจะ ความคิดถึง หรือ ห่วงใย
แกคงรับปากจนเบื่อแล้วใช่ไหม..ที่ใครเขาฝากบ่อยครั้ง
เฮ้อ...สงสารนะ สงสารแกจัง
นี่ถ้าเอามารีไซเคิลเป็นพลัง..สร้างสรรโลกได้ใหม่ คงจะดี
.
พระอาทิตย์ พระจันทร์...ได้ยินฉันหรือเปล่า
แล้วท้องฟ้า -ดวงดาว -เมฆขาว .. ฟังอยู่ใช่ไหมนี่
ถ้าหากวันใด พวกแกหายไป..ฉันจะทำไงดี
ความรู้สึกคงท่วมท้นโลกใบนี้ .. คิดดูอีกที น่าขอบคุณพวกแกจริง-จริง
--------------------------------------------------------------------
..พอดีเมื่อคืน เปิดหน้าต่างห้องนอน
แล้วนั่งมองฟ้าอยู่พักใหญ่ ๆ พร้อมกับการเขียนบันทึก
ความคิดถึง ..ถึงใครหลาย ๆ คนก็เกิดขึ้นมา
และถูกบรรยายเป็นตัวหนังสือในสมุดบันทึกแล้วเช่นกัน
..จน.......ง่วง
..และ......หลับ
..จน...ตื่น (อีกรอบ)
ทั้งหมด....ก็อยากจะขอบคุณเพื่อน ๆ บนท้องฟ้าไกล ๆ นั่นจริง ๆ เลย
คิดถึงทึกคนครับ
^___^
19 มกราคม 2545 14:24 น.
ผู้ชายคนเดิม
กลอนนี้ ผมเขียนให้เพื่อนน่ะครับ ...
อยากเห็นเขาเข้มแข็งจริง ๆ
---------------------------------------------------------
..ปวดใจไม่แพ้กัน..
ที่เห็นดวงตาเธอคู่นั้น..ร้องไห้
ยากที่จะเอ่ยคำ..พูดซ้ำอะไร
เพราะฉันรู้และเข้าใจ..ในสิ่งที่เป็นเธอ
.
..ทุกครั้งที่ได้ยินเธอเล่า..
เรื่องราวของเขา..ที่ฉันดูออก - มองเห็น
รักที่ไม่ได้แตกต่าง ..แต่กลับยากเย็น
และหัวใจเธอ ก็ไม่ได้รักเล่น-เล่น ...ฉันเข้าใจ
.
..คำปลอบโยน..จากฉัน..
คงไม่อาจช่วยลบ ให้ความรู้สึกเหล่านั้น..เลือนหาย
แต่รับรู้เถอะนะ ..แม้จะไม่มากมาย
ความหมายที่ให้ไป..เป็นกำลังใจทดแทน
.
..บอกตัวเองนะ เข้มแข็งไว้..
ต่อจากนี้ไป ..หัวใจและความรู้สึก จะถูกหวงแหน
เติมต่อความฝัน..ที่มันเคยดูขาดแคลน
ด้วยการรักตัวเอง ให้มากขึ้นทดแทน ..ส่วนที่ขาดหายไป
-----------------------------------------------
พรุ่งนี้ ... หัวใจเธอต้องเข้มแข็งนะ
^__^
17 มกราคม 2545 11:31 น.
ผู้ชายคนเดิม
ก่อนออกจากบ้าน 10 นาทีเมื่อเช้านี้ ..
รู้สึกอยากเขียนกลอน เลยหยิบกระดาษมาแผ่นนึง
แล้วก็ขีด ๆ เขียน ๆ .... จนเป็นตัวหนังสือที่อยู่ข้างล่างนี่แหละครับ
----------------------------------------------------
แตกต่างเพียงแค่ความฝัน..
ทำไมเหตุผลแค่นั้น..จึงเป็นเกราะกั้น รักของฉันกับเขา
หรือเป็นเพราะว่า เรา..
เข้ากันไม่ได้ - เดินร่วมทางฝันกันไมได้ จริง - จริง
.
ที่เห็น..ก็ไม่ได้เป็นอย่างนั้น
เราต่างประคับประคองฝัน..กันและกันไม่เคยทิ้ง
ความเป็นเรา..ที่คิดว่าอยู่เหนือทุกสิ่ง
ในความเป็นจริง..มันไม่ใช่เลย
.
หรือเพราะจุดหมายที่หวังไว้..ไปคนละทางเส้น
หัวใจจึงไม่อาจว่างเว้น ความสำคัญ ที่ฝันเอ่ย
ทั้งที่เรายังผูกพัน..ด้วยคืนวัน - คุ้นเคย
จำต้องปล่อยให้เรื่องราวผ่านเลย..กระนั้น หรือไร?
.
ฟังนะ..แม้ว่าพรุ่งนี้เราต้องห่าง
ไม่ว่าหัวใจจะรู้สึกอ้างว้าง... สักแค่ไหน
เมื่อฝันของเรา..ต่างเป็นจริงได้ - วันใด
กลับมานะ..มาเป็นอุ่นไอ กันและกัน ดังเดิม
---------------------------------------------------
บางที .. ความสำคัญของความฝัน ก็ทำให้เราต้องไปกันคนละทาง
..โดยหวังจะให้ฝันนั้นเป็นจริง ล่ะก็
หากวันใด ... วันใดที่ฝันนั้นมันเป็นจริงขึ้นมาได้แล้ว
ความรัก ..ของเรา
จะให้มันเป็น ฝันชิ้นต่อไป ..ที่เราจะร่วมกันทำให้มันเป็นจริงใช่ไหม
(ผมขอพูดและถามแทนตัวเอง และอีกหลายคนที่รู้สึกเหมือน ๆ กันนะ)
เป็นกำลังใจให้กับทุกเส้นทางของคุณนะครับ ..
ขอให้ฝันของคุณ เป็นจริง ในเร็ววัน
^__^
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้ชายคนเดิม
หน้าส่วนตัว
612
