26 ตุลาคม 2551 10:12 น.
ผู้ชายคนเดิม
เดิมที..ฉันแค่เดินผ่านมา
พร้อมกาลเวลา..และลิขิตของพระเจ้า
ซึ่งได้ขีดเส้นบรรจบให้เธอ-ฉัน..เป็น -เรา-
พบและเข้าใจกัน..ในไม่นาน
.
ความจริง..สอนให้ฉันรู้ว่า
การอยู่เพื่อรักใครสักคนนั้นมีค่า..มหาศาล
ได้เรียนรู้ที่จะผูกหัวใจ..-คนสองคน- เข้าด้วยกัน
ร่วมรับรู้-ร่วมแบ่งปัน..จนสายใยรักนั้น งดงาม
.
อบอุ่น..อาทร..ห่วงหา
ก่อนนี้..ไม่เคยสัมผัสหน้าตา จึงมองข้าม
กลับกันที่..ในวันนี้ ฉันยิ่งพยายาม
เพราะรัก..เป็นมากกว่าหนึ่งนิยาม..
..ที่ใคร..ก็ไม่อาจเอ่ยบรรยาย
.
รู้เพียงว่า..ต้องรัก ให้ดีที่สุด
เพราะเวลาไม่เคยหยุด หรือ รอคอยความหมาย
ฉันอาจก้าวช้า-ช้า..แต่ด้วยความเข้าใจมากมาย
ไม่อยากให้เรื่องดีกลับกลาย..และ
ไม่อยากให้เรื่องราวร้าย-ร้าย..เกิดขึ้นกับเรา.
+++++++++++++++++++++++++++++++++
.. เพราะรักคือ ความเข้าใจ ที่ไม่อาจบรรยายให้จบได้ จริง ๆ
^__^
26 ตุลาคม 2551 10:10 น.
ผู้ชายคนเดิม
..เผื่อว่าใครกำลัง นึกถึงทะเล..
ผมไปนั่งเล่นมาเมื่อคืนนี้..
..เก็บอะไรบางอย่างมาฝากทุกคนครับ ..
------------------------------------------
..ฉันมีเสียงทะเลมาฝาก
เปิดใจสิถ้าหาก..อยากได้ยินเสียงนั้น
เรไรบนต้นไม้ริมหาด..ร้องเรียกหากัน
เมื่อเห็นตะวัน..คล้อยลับตา
ความมืด ค่อย-ค่อย ..คลืบคลาน
พระจันทร์หวานเคลื่อนตัว..ส่องแสงจ้า
กระทบผิวน้ำ ..วาววับจับตา
ระยิบดาวบนผืนฟ้า..เป็นคู่ขนานกัน
ฉันเอนกายบนหาดทรายขาว..
มองพระจันทร์-ดวงดาว..ที่พราวฟ้านั้น
อยากให้ เธอ มานอนใกล้..รับไอลมหนาวของทะเล -ด้วยกัน
เผื่อไออุ่นของเรานั้น..จะช่วยให้หนาว บรรเทา
ยิ่งนึก..ก็ยิ่งคิดถึง
ยังอยากนั่งด้วยอารมณ์ซึ้ง..ไปจนเช้า
พรุ่งนี้..ฉันจะได้เขียนบันทึกเรื่องยาว
แล้วจะเมล์ไปเล่า..ให้เธอ(คนไกล)ฟัง
**************************
..จะพยายามเก็บ เรื่องราวของทะเล
...มาฝากทุกคนบ่อย ๆ นะครับ
..เพราะคิดถึง.... จึ ง ม า ห า
^__^
15 ตุลาคม 2551 21:53 น.
ผู้ชายคนเดิม
...... แด่คนรัก .... ที่ไม่มีวันกลับมา...
+ + + + + + + + + + + + + + + + +
จากค่ำคืนหนึ่ง..ที่ทรงจำ :
......
.. หลับเถอนะ..คนดี
ในอ้อมแขนฉันคนนี้..พอมีอุ่นให้
รับรอง..ฉันจะไม่ละอ้อมกอดไป
จนกว่าเธอจะตื่นลืมตาขึ้นมาใหม่..อีกครา
.. อย่างกังวลว่าไอหนาวจะทำร้าย
กอดฉันยังอุ่นมากมายเกินกว่า
สองแขนจะโอบไว้..และจะไม่เผลอหลับตา
เพราะเธอที่อยู่ตรงหน้า..สำคัญมากกว่า - อื่นใด..
.. คนดีของฉัน
หากพรุ่งนี้เราไม่มีกัน.. เธอจะเสียใจไหม
อ้อมกอด ณ วินาทีนี้ ... คงไม่อาจทดแทนอะไร
และสองแขนที่เธอเคยซบอุ่นไอ...ก็คงไม่มีใครใยดี
.. รู้ไว้เสมอนะว่า
แม้เราจะไม่ได้เป็นดวงตากันและกัน...นับจากนี้
เมื่อเธอลืมตาตื่น...ฉันอาจต้องคืนเธอให้กับความเป็นจริงที่มี
"รัก". ก็จะยังเป็นรักดี-ดี ... ของเราตลอดไป
..... ( อยากให้มั่นใจ....ว่าฉันยังรักเธอ ) .........
+ .................................................. +
.. มีวิธีไหนบ้าง ที่จะฝืนความเป็นจริง
และเรียกอดีตกลับคืนมาได้ ......?
..ถ้ามี ...คุณจะทำไหม ?.... เป็นผม ..........ผมจะทำ
_________________
..O n l y *** H e a r t
........D e s e r v e *** H e a
12 ตุลาคม 2551 17:48 น.
ผู้ชายคนเดิม
เขียนเมื่อคืนวาน เวลา 12.07 นาที
นั่งฟังเพลงรักเหงาๆ ในรถ
++++++++++++++++++++++++++++++
..นั่งฟังเพลงรักเหงา-เหงา
เปิดเสียงเบา-เบา..เข้ากับบรรยากาศ
(ดัน) คิดถึงเรื่องเก่า..ที่เป็นเพียงอากาศธาตุ
ที่เคยสร้างแผลฉกาจให้กับใจ..
.
แค่ฟังเพลงเหงาชั่วครู่..
เรื่องเดิม-เดิมที่ดูจะเลือนหาย
กลับทบทวี..ด้วยภาพต่าง-ต่าง มากมาย
ยิ่งตอกย้ำ-ทำร้าย.. คล้ายจะแกล้งกัน
.
เพลงรักเพลงเหงา จบลงแล้ว
แต่ยังไม่มีวี่แวว.. ว่าเรื่องเก่าเหล่านั้น
จะจางหาย เหมือนเพลงเศร้าที่จบพลัน
คงเหลือเป็นเศษขยะจากความผูกพัน..อีกเช่นเคย
++++++++++++++++++++++
ไม่น่าไปคิดตามเพลงเลยนะเรา.... เฮ้ออออออออ
3 ตุลาคม 2551 16:35 น.
ผู้ชายคนเดิม
เสียงปลุกที่เคยได้ยินทุกเช้า
ที่รักอย่านอนขี้เซา..เดี๋ยวไปทำงานสาย
วันนี้...เสียงคุ้นเคยแบบนั้นมันหายไป
..เพราะ..ไม่มีเธอ....
..
ข้าวต้มกุ้ง..ถ้วยโปรดบนโต๊ะอาหาร
ก่อนไปทำงาน..เธอจะทำให้ทานเสมอ
วันนี้...มีเพียงโต๊ะว่างเปล่า.. หันไปมองเก้อ
..เพราะไม่มีเธอ...ฉันเข้าใจ
..
สายโทรศัพท์เตือน..ตอนเที่ยงวัน
ที่ใครคนนึง..ไม่เคยลืมโทรหาฉันเพื่อถามไถ่
พักหรือยัง... ทานข้าวกับอะไร...อร่อยไหม๊
วันนี้...โทรศัพท์สายนั้นหายไป....เพราะไม่มีเธอ
..
ภาพใครคนหนึ่ง..รอรับฉันตรงประตูหน้าบ้าน
ทุกเย็นที่กลับจากทำงาน..ด้วยยิ้มไหวหวานเสมอ
ติดตาฉัน...จนไม่อาจลบให้เบลอ
ทำน้ำตาเอ่อ..เมื่อรู้ว่าไม่มีเธอ..เหมือนวานวัน
..
ดอกไม้..ประตู..แจกัน..และต้นไม้ใหญ่
วันนี้ใยดูเงียบเหงา...ไร้ชีวาอย่างนั้น
โลกใบเล็กของเรา..กลับไม่เหมือนอย่างทุกวัน
บ้านนี้จะสุขได้อย่างไรกัน..ถ้าไม่มีเธอ
........... .............
....ก็เพราะว่าใจของเธอ...คือความรักทั้งหมด..ของฉัน
+++++++++++++++++++++++++
ผมตื่นขึ้นมาเขียนกลอนบทนี้... ตอนตี 3.40
ตอนนี้ก็ ตี 4.22 นาทีแล้ว... ผมนอนไม่หลับ
คิดถึงใครคนหนึ่งที่ตอนนี้อยู่ไกลกันมาก...
ทั้งในความรู้สึก..และความเป็นจริง
......
..... มีคนเคยบอกผมว่า...ช่วงเวลาที่เราเหงาที่สุด
จะทำให้เรารู้และเข้าใจตัวเองมากที่สุดว่า..ต้องการอะไร
ชีวิตขาดอะไรไป... จะเติมให้เต็มได้ด้วยสิ่งไหน
.. ณ นาทีนี้ .. ผมคงบอกตัวเองได้แล้วครับว่า
ชีวิตผมทำอะไรหล่นหายไป ... รสชาติใดที่มันขาดไป
ผมไม่แน่ใจว่าจะเติมมันให้เต็มได้หรือไม่...
เพราะการ ไม่มีเธอ ใครคนนั้นที่อยู่ในใจผมตลอดเวลา..
จะมีอะไรที่สามารถทดแทนได้จริง..
ผมเคยพยายาม..
แต่ความพยายามเหล่านั้น..ก็ล้มเหลวอยู่ทุกครั้งไป
คงเพราะความรัก..ที่ผมเคยได้รับมา..
เป็นอะไรที่บรรยายได้ไม่หมด..จริงๆ
..
ในวันที่ไม่มีใครวันนี้...
ผมจึงไม่อยากหาอะไรทดแทนความรู้สึกนั้นอีกแล้ว
เข้าใจ.. ว่านี่คือ.. อาการของคนแพ้ใจ แพ้ความรู้สึกตัวเอง
แต่นั่นก็ยังทำให้ผมมีความสุข ปนในความเศร้าได้..ทุกครั้งไป
ผมเลือกที่จะเป็นแบบนี้เอง....ก็ต้องรับกับทุกความเป็นไปที่จะเกิดขึ้นให้ได้
..ด้วยตัวเอง..
ผมเข้าใจ....
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้ชายคนเดิม
หน้าส่วนตัว
997
