30 พฤศจิกายน 2546 20:18 น.
ผู้ชายคนเดิม
เพิ่งเข้าใจมากขึ้น..ว่า
การที่ใครซักคนซึ่งมีค่า..นั้น..ห่างหาย
ลมหนาวแค่เพียงผ่าน..สัมผัสกาย
แต่กลับรู้สึกเหน็บหนาวมากมาย..เหลือคณา
.
สั่นไหวไปทั้งใจ..
ภาพเก่าของอุ่นไอ..ไม่หลงเหลือค่า
ตั้งแต่ใครคนหนึ่ง..ลับลา
สายลมที่พริ้วพัดมา..จึงดูเหมือนว่า..ช่างทรมาน
.
ถ้าฉันมีพรสักข้อ
สิ่งเดียวที่ขอ..คือ..ย้อนเวลาที่ผ่าน
ให้ใครคนดีที่ว่า..อยู่กับฉันนาน-นาน
และการจากกันวันวาน..นั้น..ให้กลับคืน
.
++++++++++++++++
..
.. คิดถึง ... และ ....... คิดถึง
25 พฤศจิกายน 2546 11:29 น.
ผู้ชายคนเดิม
..คงตอบใครไม่ได้ว่า ทำไม
ฉันจึงทุ่มเทให้รักมากมาย..ขนาดนั้น
ทั้งที่เห็นอยู่ ว่าเวลาของความผูกพัน
เหลืออีกแค่ไม่กี่คืน-วัน..ก็จะหมดไป
.
ความรู้สึกลึก-ลึก..บอกเพียงว่า
ใครคนนึงเดินเข้ามา..เติมต่อค่าส่วนที่ขาดหาย
หัวใจรัก.ที่ครั้งหนึ่ง เจ็บปวดมากมาย
ก็กลับดูคล้าย..ได้รับการใส่ใจ - เยียวยา
.
ถ้ให้สิ่งนี้เป็นเหตุผล..คงได้ใช่ไหม
กับการที่ฉันทุ่มหมดใจ..ตอบแทนความห่วงหา
แม้อีกไม่กี่วัน..ความผูกพันจะหมดเวลา
ก็ไม่เคยเลยนะที่แสดงออกว่าเหนื่อยล้า....
..ให้คนตรงหน้า ต้องหนักใจ.
.
ฝากคำขอบคุณเป็นตัวอักษร..
ผ่านบทกลอนที่ดูอ่อนไหว
แม้ ความเป็นเรา ต้องจบลงพรุ่งนี้..ก็ขอให้เข้าใจ
ความรักจากฉันที่เธอได้ไป..คือทั้งหัวใจที่ฉันมี
*************************
..
...สับสนอยู่ 2 วัน
ความคิดฟุ้งซ่าน ..
กว่าจะเขียนกลอนบทนี้จบได้ ก็นานพอดู
..เฮ้อ..
คงต้องตามหาความรู้สึกของตัวเอง
..ในส่วนที่ขาดหายกันต่อไป..
24 พฤศจิกายน 2546 22:21 น.
ผู้ชายคนเดิม
ปลายทาง..
คุณเห็นความต่างจากแรกเริ่มต้น..บ้างไหม
ที่ก่อนหน้านี้ .. มีแต่ความเข้าใจ
แต่ปลายฝันกลับไม่ .. ไม่เหลืออะไรเลย
.
..เกิดอะไรขึ้น..ระหว่างเรา
อยากให้คุณบอกเล่า .. ดีกว่าเมินเฉย
การต้องอยู่คนเดียวนั้น..มันยังไม่คุ้นเคย
หากคืนวันดี-ดีต้องลับเลย ..
..ผมคงไม่อาจเฉย ..แค่..เพื่อทำใจ
.
..ยังพร้อมจะรับฟัง
อยากรู้เหตุผลบ้าง.. คุณว่างจะคุยไหม
ผมเองยังมั่นคง.. รักไม่เคยน้อยลงแต่อย่างใด
ถึงคุณจะมีสักร้อยเหตุผลก็ไม่เป็นไร ...
... แค่ผมจะมีสักข้อเพื่อตอบหัวใจ..ตัวเอง - ก็พอ
+++++++++++++++++++
..อยากรู้..เหตุผลที่คนรักกัน .. เค้าเลิกกัน
มันเป็นเหตุผลจริง ๆ
หรือเพียงคำแก้ตัว
16 พฤศจิกายน 2546 22:10 น.
ผู้ชายคนเดิม
เ ขี ย น คำ ว่ า รั ก
ไ ม่ ย า ก เ ท่ า ไ ห ร่
ยิ่ ง เ ขี ย น ด้ ว ย ใ จ
ค ว า ม ห ม า ย เ ท่ า ท วี..
..
ด้ ว ย ค ว า ม ห่ ว ง ห า
เ ห็ น ค่ า รั ก นี้
ส อ ง ใ จ ที่ มี
จึ ง ภั ก ดี ต่ อ กั น..
..
นี่ ..ผ ม ...แ ล ะ นั่ น...คุ ณ
จ ะ เ ป็ น ไ อ อุ่ น..เ คี ย ง ฝั น
จั บ มื อ ไ ว้ น ะ..เ ร า จ ะ อ อ ก เ ดิ น พ ร้ อ ม กั น
ห า ก ค น ห นึ่ ง ล้ ม - ป ร ะ ค อ ง พ ลั น..โ ด ย อี ก ค น..
..
พู ด คำ ว่ า รั ก
ค ง ไ ม่ ย า ก จ ะ ไ ข ว่ ค้ น
เ สี ย ง เ ต้ น หั ว ใ จ.. ที่ เ ร า ต่ า ง ย ล
จั ง ห ว ะ ข อ ง ส อ ง ค น.. ที่ ค้ น ใ น รั ก พ ร้ อ ม กั น..
..
+++++++++++++
..ไม่มีคำบรรยายต่อแล้วครับ
ปวดหัวตุ๊บ ๆ ..
จนเกือบจบกลอนไม่ได้แล้วสิ
แล้วเจอกันนะครับ..ทุก ๆ หัวใจ
^__^
15 พฤศจิกายน 2546 21:57 น.
ผู้ชายคนเดิม
เขียนตอนตี 2 กว่า ๆ..
ขณะที่ฝนเริ่มโรยตัวลงจากฟ้า.
อีกครั้งหนึ่ง ....
--------------------
------------------------
..เอื้อมไปไม่ถึง
*หัวใจ* .. ซึ่งครั้งหนึ่ง..เคยสัมผัสใกล้
รู้สึกเหมือนวันนี้..กลับไกล
ฉันยื่นมือออกไปคว้าเท่าไหร่..ก็ไม่ถึงอยู่ดี
.
..หรือเวลาจะเปลี่ยนซึ่งทุกสิ่ง
แล้วให้ฉันต้องหยุดนิ่ง..ไว้เพียงแค่นี้
ปล่อยเจ้าของหัวใจ..ดวงที่เคยภักดี
ทิ้งทุกอย่างที่เคยมี..หันเดินจากไป
.
..ยินว่า..* สัญญานั้น..สำคัญ
สองคนจะผูกพัน..ด้วยถ้อยคำนี้ได้
แต่ทำไมนะ..วันนึง..จึงกลับกลาย
ยิ่งฉันเข้าใกล้มากเท่าไร..
..คนของสัญญาก็จะไกล....ไกลเท่าเดิม
.
..อาจเป็นคำพูด..สุดท้าย
กับปลายทางความรัก..ที่ไม่มีอะไรเพิ่ม
ทุกอย่างเหมือนจะจบ..ไม่มีใครต่อเติม
แต่คนสำคัญคนเดิม..จะอยู่ในใจฉัน - ตลอดไป
++++++++++++++++++++
..เธอยังคงสำคัญเสมอ
คิดถึง..
คิดถึงจริง ๆ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้ชายคนเดิม
หน้าส่วนตัว
809
