28 กันยายน 2551 18:05 น.
ผู้ชายคนเดิม
.. + ผ่ า น ล ม ห น า ว จ ะ กี่ ค ร า ว ก็ ยั ง เ ห มื อ น เ ดิ ม + ..
..นึกถึงเพลงนี้ขึ้นมาตะหงิด ๆ
.. หนาว ๆ ยังไงไม่รู้สิ..
+++++++++++++++++++++++++++
.. ล ม ห น า ว ม า เ มื่ อ ใ ด ..
ไม่รู้ว่าใจ .. มันเป็นอะไรหนักหนา
รู้สึกเหงา-เหงา .. กว่าที่ผ่านมา
และไม่รู้ว่า .. จะอุ่นได้ .. อย่างไร
.. หน้าต่างยังแง้ม..รับลมอยู่
ฉันหลบมุม..มองดู ปลายไม้ - ไหว
เก่งจังนะที่สามารถ ..ยืนรับความเป็นไป
แต่ฉัน .. แค่ลมหายใจ กลับอุ่นไม่พอ..
.. หนาวบ้างไหม .. คนดี
ฉันรู้สึก และอยากเอ่ยหนึ่งคำนี้ .. ร้องขอ
อยากให้เธออยู่ใกล้ ..กลับมาเคล้าคลอ
กายฉันยิ่งสั่นทอ .. ยังรอ .. ไออุ่นเดิม
.. ผ้าห่มเธอจะหนาพอ..ต้านหนาวไหม
ฉัน..ได้แค่ส่งใจ ฝากฟ้าไป.. เผื่อจะอุ่นเพิ่ม
เธอจะรู้สึกไหม๊.. ว่าอุ่นทั้งใจ- อุ่นทั้งกาย มากกว่าเดิม
ถึงแม้ลมหนาวจะยังโหม-เติม..ในฤดูกาล
.. ถ้าผืนฟ้าคือฉัน ..นั่นก็จะเป็นผ้าห่ม
ส่วนโลกใบกลม-กลม.. ยังคงเป็น ตัวบ้าน ..
จะให้ดาวดวงเล็ก..แทนหมอน.. ให้เธอกอดนาน-นาน
ใต้ผ้าห่มอุ่น ยังคงมีฝันหวาน ..ให้เชย
.. สายลมละเมอ..หรือไงกัน
ที่พัดผ่านฉัน ..พร้อมความฝัน..เพ้อเผย
ลมหนาว...แค่ไหนกันนะ -ไม่รู้เลย
กลับเป็นความคิดถึงต่างหาก.. ที่แม้จะอยู่เฉย-เฉย
.....แต่มากขึ้นทุกวันจนฉันรู้สึกคุ้นเคย ..
....กับการที่ จ ะ "ห น า ว ใ จ" ค น เ ดี ย ว ..
_________________
..O n l y *** H e a r t
........D e s e r v e *** H e a
27 กันยายน 2551 20:23 น.
ผู้ชายคนเดิม
..โอ้เจ้าดวงดาว..หวามไหว
คืนนี้..ใยจึงดูอ่อนแรงไป..หม่นค่า
หรือโดนพระจันทร์ - ผืนฟ้า เขาแกล้งมา
เจ้าเลยหมดแสงแรงล้า..กว่าที่เคย
..
.. ฉัน..ออกมารับลมอุ่น
ตรงระเบียงที่แสนคุ้น..สงบ - เฉย
เห็นฟ้าผืนเก่า - พระจันทร์ดวงเดิม.. อย่างเคย
แต่ทำไมนะ..หมู่ดาวคล้ายจะถูกละเลย - ให้ลำพัง
..
.. มองเจ้าแล้ว..ฉันเหงา รู้ไหม?
เห็นเพียงแสงระยิบไกล .. เกินหยั่ง
เหมือนหน้าใครสักคน.. ฝันยลได้- แต่ไม่จีรัง
กลับจะยิ่งเลือนลาง.. เมื่อระยะของความห่าง ทบทวี
..
.. ฉันเขียน..กลอนบทร้าว
ท่ามกลางฟ้าและหมู่ดาว .. คืนนี้
เมื่อลมพัดผ่าน..ฉันจะอ่าน -ฝากให้บอกเขาที
เพื่อฝันของเราที่เคยมี .. จะย้อนกลับมาให้รู้สึกดี-ดี .. อีกสักครา
---------------------------------------------------------------------------------------------
เป็นกำลังใจให้กับทุกหัวใจนะครับ
16 กันยายน 2551 16:22 น.
ผู้ชายคนเดิม
..ฝนโปรยเม็ด..นอกหน้าต่าง
ความเหน็บหนาวถูกจำวางไว้..นอกผ้าห่ม
ไอเย็นยังซอนเซาะ..ในริ้วลม
ฉันกอดเข่าเจ่าจม..ภายใต้ผ้าห่มผืนเดิม
.
..ในห้องเล็ก..ริมหน้าต่าง
ใต้ผ้าผืนบาง..ไม่มีไออุ่นเพิ่ม
ความหนาวที่ดูจะทวี..มากกว่าเดิม
แสงไฟแค่ริบหรี่คงไม่อาจเติม..อุ่นไปที่ต้องการ
.
..ฝนซาเม็ด..นอกหน้าต่าง
หมอกบาง-บาง ปกคลุม..นอกห้องฉัน
หนาวเหน็บแค่กาย..แต่ข้างในกลับทรมาน
หรือเพราะสิ่งที่ฉันต้องการ ไม่เป็นจริง .. จึงยิ่งร้าวรอน
.
16 กันยายน 2551 16:16 น.
ผู้ชายคนเดิม
..สายฝนโปรยปราย
หล่นทับดอกไม้-ใบหญ้า
ใครต่อใครขานกันว่า..
ใช่"น้ำตาฟ้า"..หรือไร
.
..แต่ทุกครั้งที่ฝนหล่น
หลายคนกลับรู้สึกหม่นไหม้
ทั้งที่อากาศเย็นจับใจ
แต่ทำไมหัวใจ..ไม่ยินดี
.
..ร่างกายกลับสะท้านหวั่นไหว
สัมผัสไอฝนคราใด..วินาทีนี้
สวมกอดตัวเอง..คนเดียวทุกที
ใต้ผ้าห่มที่ไม่มี..ไออุ่นอื่นของใคร
.
..จะตกไปอีกนานหรือเปล่า
จะหาคำตอบเหล่านี้..จากที่ไหน
เหน็บหนาวเหลือเกินแล้ว..หัวใจ
จะมีสักคนไหม..ที่พร้อมให้- อุ่นไอมา
.
.. "ฟ้า" ..ได้ยินแล้วหรือยัง
อย่าแกล้งชัง..กันมากว่านี้เลยหนา
แค่นี้..ก็มากพอแล้วกับความเย็นชา
ที่เกาะกินจนใจล้า..รจนร้าวรอน
+++++++++++++++++++++++++++
ไม่ได้เข้ามาเยี่ยมบ้านหลังนี้ซะนานเลย
^__^
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้ชายคนเดิม
หน้าส่วนตัว
907
