29 ตุลาคม 2546 12:23 น.
ผู้ชายคนเดิม
..ฝนโปรยเม็ด..นอกหน้าต่าง
ความเหน็บหนาวถูกจำวางไว้..นอกผ้าห่ม
ไอเย็นยังซอนเซาะ..ในริ้วลม
ฉันกอดเข่าเจ่าจม..ภายใต้ผ้าห่มผืนเดิม
.
..ในห้องเล็ก..ริมหน้าต่าง
ใต้ผ้าผืนบาง..ไม่มีไออุ่นเพิ่ม
ความหนาวที่ดูจะทวี..มากกว่าเดิม
แสงไฟแค่ริบหรี่คงไม่อาจเติม..อุ่นไปที่ต้องการ
.
..ฝนซาเม็ด..นอกหน้าต่าง
หมอกบาง-บาง ปกคลุม..นอกห้องฉัน
หนาวเหน็บแค่กาย..แต่ข้างในกลับทรมาน
หรือเพราะสิ่งที่ฉันต้องการ ไม่เป็นจริง .. จึงยิ่งร้าวรอน
.
25 ตุลาคม 2546 20:51 น.
ผู้ชายคนเดิม
..ระยะทางของความห่าง
อาจทำให้รู้สึกบ้างว่า..อ่อนไหว
แต่ถ้ารักของสองคน ต่างหนักแน่นและมั่นใจ
ความห่างที่ว่าไกล..แค่ใจใกล้คงมากพอ
..ระยะทางของฝั่งฟ้ากว้าง
อาจเหมือนม่านบาง-บาง .. คั่นรอยต่อ
จากความรู้สึกที่ต่างคนต่างร้องขอ
จนมีบ้างที่ความหวั่นไหวเกิดก่อ ..บั่นทอน
..ระยะทางสายสุดตา
คล้ายบางคุณค่า..จะถูกเก็บ-ซ่อน
ความคิดถึงที่ต่างส่งให้..เมื่อไม่ถึง- จึงยิ่งอาทร
รู้ไหมว่า เหงา ..ช่างร้าวรอน จริง ๆ
..............................
..
:roll: ..เฮ้อ
..ถ้าต่างก็มั่นคง ความเป็นไปต่าง ๆ คงไม่สามารถกล้ำกลาย
มาทักทายทุกคนครับ
^__^
22 ตุลาคม 2546 21:04 น.
ผู้ชายคนเดิม
เคยแปะไว้เมื่อ 4 วันที่ผ่าน
ลืม Log in เลยมาแปะไว้...อีกครา
****************************************
.. ไม่มีคำอธิบายอะไร ..
เมื่อใครต่อใคร ... ต่างไม่เข้าใจเรา
การเลิกราจึงเกิดขึ้น .. และกลายเป็นเรื่องเศร้า
เส้นทางตรงหน้าทึบและหม่นเทา ..ที่จะก้าวไป
.. เมื่อรัก ต้องกลายเป็นความลับ
ความจริงที่อยากให้ใครยอมรับ .. กลับดูไม่ง่าย
รู้สึกสับสนระคนหวั่นไหว .. มากมาย
ทุกก้าวของรักที่เคยมีคำอธิบาย ..
....จึงเหมือนไร้จุดหมาย - ปลายทางที่วาดวาง
++++++++++++++++++++++++++++++++++
** .. เกินอธิบายให้ใครเข้าใจจริง ๆ
22 ตุลาคม 2546 13:23 น.
ผู้ชายคนเดิม
..ขอบคุณ..คนดี
ที่..ใช้ ความรัก ร่วมกับฉัน
ขอบคุณ..ที่ร่วมรู้สึกผูกพัน
และเดินไปพร้อมบนทางฝัน..ที่มี
..จะเตรียมไออุ่นให้
หัวใจจะโอบไว้.. สัมผัสนี้
รู้สึกได้ว่าใช่..เธอคือคนดี
นับจากนี้..และตลอดไป
.. ที่รัก ..ฉันเรียกเธอ
ดูฉันจะเพ้อไป..ไหม?
ถ้ามันจะคือ..ความในใจ
ต่อให้ร้อยถ้อยคำดี ๆ อื่นใด ..ก็จะเอ่ยมา
+++++++++++++++++++++
..เขียนมั่วไปหน่อยนะครับ
พอดี ฟังซาวด์เบาท์ ซะก้องหูเลย
เลยนึกคำมะค่อยออก ..
ใครอาสาช่วยแก้ไข - ต่อเติม ..จะยินดีมากครับ
19 ตุลาคม 2546 09:15 น.
ผู้ชายคนเดิม
.. เพราะ...ว่ า ง เ ป ล่ า
แค่ฉันหรือเปล่า..ที่รู้สึกอย่างนั้น
เหมือนไม่มีใครผูกพัน..
คล้ายว่ามัน ... ยิ่ ง บั่ น ท อ น
..หรือ .. เ พี ย ง เ ห ง า
อารมณ์จึงขุ่นเศร้า .. ร อ น ล้ า
เธอไม่เห็นส่งข่าวมา
รู้ไหมว่า.. ห่ ว ง ห า .. มากมาย
.. ถ้วยกาแฟ ..ใบเก่า
รสชาดขาดเคล้า .. ความหวาน
แม้จะเติม เพิ่ม..น้ำตาล
แต่ ค ว า ม ข ม กลับซ่าน..มาจากใจ
..รู้ บ้ า ง ..หรือเปล่า
เรา .. จะเหมือนเก่า - ได้ไหม
กาแฟรสเดิม..แต่คนตักเติมคนใหม่ - ไ ม่ ถู ก ใ จ
รู้สึกคล้ายหรือไม่ .. ที่อยากให้อะไร ๆ ..ก ลั บ คื น
..ไม่อยากคิด.. ลำ พั ง
คงแค่ความหวัง .. ที่ไม่สามารถ รั้ง - ฝืน
ให้ เธอคนเก่า .. กลับมาร่วมใช้ วัน - คืน
ที่ตอนนี้มีเพียงฉันยืน.. รับความเป็นไป - เดียวดาย
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
.. บางครั้ง ผมก็ไม่เข้าใจว่า
ทำไมความรู้สึกนี้ จึงเกิดขึ้นกับตัวเองบ่อย ๆ
ได้แต่คิดไปว่า .. คงเป็นธรรมดาที่
เมื่อความรัก มันหายไปจากชีวิต .. คนเรามักจะรู้สึกแบบนี้
เคยลองมองตัวเองแค่ภายนอก..ก้ดูเหมือนจะเข้มแข็ง ไม่มีอะไร
แต่ให้ตายเถอะ .. พอปล่อยวางจากเรื่องงานทีไร
ก็เหมือนว่าช่วงเวลาว่างตอนนั้น ..ทำให้เราฟุ้งซ่านไปซะอีก
..นี่ละมั้ง ที่เค้าว่า .. แค่เปลือก ....
....ไม่ใช่ เนื้อใน แต่อย่างใด
..รู้สึกไปคนเดียวหรือเปล่า ... แค่ ผมหรือเปล่า
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้ชายคนเดิม
หน้าส่วนตัว
861
