11 มกราคม 2548 23:59 น.
ลักษมณ์
อดีตคือบทเรียนเพียรศึกษา
ปัจจุบันคือปัญญาพาสดใส
อนาคตคือความหวังดังก้าวไกล
คือความในความหมายปลายเวลา
11 มกราคม 2548 18:44 น.
ลักษมณ์
ปิดหู ปิดตา ปิดปาก..................มัดมือ ผูกขา กักขัง
ก็ไม่อาจกุมห้วงดวงวิญญัง...........ที่เหนี่ยวรั้งหัวใจอันเสรี
11 มกราคม 2548 18:38 น.
ลักษมณ์
เกิดมาเพื่อเรียนรู้...........ลดละลู่ทางไถล
มุ่งสู่ทางครรไล...................บำเพ็ญธรรมตามครรลอง
9 มกราคม 2548 18:53 น.
ลักษมณ์
รัก..สร้างทุกข์ก่อให้.............ทุกยาม
โลภ...อยากทำลายความ........โอบเอื้อ
โกรธ..เจ็บดุจไฟลาม.............เผาจิต
หลง...มืดบอดตาเทื้อ..............ไป่ให้เห็นทาง
รัก..สร้างทุกอย่างให้.............เกิดทุกข์
โลภ...อยากทำลายสุข..............เที่ยงแท้
โกรธ..เจ็บดุจไฟลุก................เผาจิต
หลง...หลับมัวเมาแล้...............ยิ่งร้ายกว่ากัน
รัก..สร้างทุกสิ่งให้..................สวยงาม
สร้าง..ทุกข์และสุขตาม............โอบเอื้อ
หลง...โลภโกรธทำความ..........พินาศ
ทำ...ทุกอย่างแหลกเรื้อ...........มล้างทำลาย
มกรา ๔๘
รักโลภโกรธหลง
ลักษมณ์
รักสร้างทุกสิ่งให้สวยงาม
หลงทำลายทุกอย่างให้พินาศ
ลักษมณ์ :]
8 มกราคม 2548 14:38 น.
ลักษมณ์
อย่าเอื้อมเด็ดดอกฟ้า.............มาถนอม
สูงสุดมือมักตรอม.....................อกไข้
เด็ดแต่ดอกพะยอม...................ยามยาก..ชมนา
สูงก็สอยด้วยไม้.........................อาจเอื้อมเอาถึง
จากโคลงโลกนิติ
คัดลอกมาจาก
สกุลไทย(รายสัปดาห์ ฉบับที่ ๒๔๕๙)
.............................................................................
อาจเอื้อมเด็ดดอกฟ้า..............มาถนอม
ถึงจะทำมือตรอม.......................เจ็บได้
ก็จะเด็ดมาดอม.........................หอมกลิ่น..แม่นา
สูงก็สูงไปไซร้............................แต่ใกล้ใจถวิล
(สูงก็สูงไปไซร้...........................อาจได้ใจถวิล)
อาจเอื้อมเด็ดดอกฟ้า...............มาถนอม
ถึงจะทำมือตรอม........................อ่อนล้า
ก็จะเด็ดมาดอม..........................หอมกลิ่น..แม่นา
สูงหากสูงเกินคว้า.......................จะโน้มลงกระถาง
(สูงหากสูงดอกฟ้า........................อาจโน้มลงกระถาง)
มกรา ๔๘
ดอกฟ้า
ลักษมณ์
Calendar
Lovers
13 คน เลิฟลักษมณ์
หน้าส่วนตัว
1301
