19 เมษายน 2547 13:13 น.
วิจิตร ภู่เงิน
เธอบอกวันนี้ที่บ้านจะทอดไข่
คุณแม่จึงใช้ให้มาเก็บตำลึง
แม่เธอไม่ว่างเพราะรอพลิกข้าวนึ่ง
วันนี้เธอจึงมาเก็บตำลึงแทน
บ้านฉันปลูกผักมากมายไม่แร้นแค้น
แม่ล้อฉันมีแฟนต้องชอบกินผัก
เธอเองก็ดูดีเป็นคนน่ารัก
แต่เธอชอบกินผักหรือเปล่า..นา
จะเข้าไปถามเธอก็ยังไม่กล้า
จึงได้แค่หลบสายตาแล้วแอบมอง
คิดหากเธอชอบกินผักจะจับจอง
ตอบสนองคำของแม่ให้สุขใจ
แล้ววันนี้เธอก็มาลาไป
บอกตำลึงพอกับไข่ที่จะปรุง
ตัวฉันเองก็ได้แต่ทำหน้ายุ่ง
เดินหาแม่ที่หุงข้าวในเตาไฟ
อยากให้ทุกวันที่บ้านเธอทอดไข่
และคุณแม่เธอใช้ให้มาเก็บตำลึง
จะเข้าไปถามเธอให้ได้วันหนึ่ง
เธอชอบกินผักนึ่งเหมือนฉันไหมเธอ
9 เมษายน 2547 14:39 น.
วิจิตร ภู่เงิน
เป็นเรื่องราวเล่าขานมานมนาน
ว่าผืนดินอีสานแห้งแล้งเหลือหลาย
ผู้คนต้องกัดกินดินกันตาย
คนมากมายได้เล่าขานและล่ำลือ
ฉันเคยถามยายเกี่ยวกับเรื่องนี้
ยายตอบฉันทันทีว่าไม่เกี่ยว
ที่กินดินไม่ใช่อดอยากซีดเซียว
แต่ต้องการที่จะเคี้ยวเสริมอาหาร
ยายเล่าว่าสมัยก่อนนี้ผู้คน
เขาขุดค้นหาดินใต้บ่อสีอ่อน
หากได้กินมีวิตามินแน่นอน
ครั้งเมื่อตอนก่อนนั้นยายก็กิน
เคยกินดินกินกลอยกินมันป่า
กินแกงปลาช้อนตัวโตในห้วยหนอง
เก็บผักอ่อนที่ขึ้นริมคูคลอง
มากินกับแจ่วบองคำโตโต
ยายเล่าต่อว่าของกินเมื่อก่อนนั้น
เดินหาตามคันนาก็พอได้อยู่
ไม่ว่าจะเป็นกุ้งหอยและปลาปู
เดินลงคูประเดี๋ยวเดียวก็ได้มา
ครั้งถึงหน้าแล้งของกินก็พอมี
แมงกุดจี่ในขี้ควายก็อร่อย
แมงจีนูนแมงอีและแมงจีนอย
ตอนยายเป็นเด็กตัวน้อยแม่หามา
ยายบอกของกินอีสานอุดมอยู่
คนเขาไม่รู้จึงได้เล่าขาน
ลือว่าคนอีสานกินดินมานาน
ยายจึงขอค้าน ณ ที่นี้ด้วยเอย
8 เมษายน 2547 11:31 น.
วิจิตร ภู่เงิน
รุ่งเช้าของทุกวันไก่ขันไล่เสียง
ประสานประสมสำเนียงเจื้อยแจ้ว
บอกเวลาปลุกคนว่าเช้าแล้ว
ให้รีบแจวจากที่นอนเก็บหมอนมุ่ง
ลุกขึ้นหุงหาข้าวปลาอาหาร
พร้อมที่จะรับประทานในวันใหม่
กินเสร็จแล้วจึงแยกย้ายกันไป
ทำงานที่ใครทำประจำวัน
เป็นอย่างนี้มาชั่วปีดีดัก
ผู้คนจะตื่นนอนเมื่อไก่ขัน
เผชิญภาระในแต่ละวัน
จึงผูกพันธ์เสียงไก่กับผู้คน
มาวันนี้ไก่ไม่ขันเหมือนก่อน
คนจึงนอนหลับใหลเลยเวลา
ลืมกิจหน้าที่หุงหาข้าวปลา
งานประจำวันช้าไม่ทันการ
ไก่เจ้าเป็นอะไรถึงไม่ขัน
หรือเจ้านั้นอารมณ์ไม่สบขำ
จึงลืมกิจวัตรที่เคยทำ
ไม่ร้องคำเจื้อยแจ้วแล้วไก่เอย
7 เมษายน 2547 14:22 น.
วิจิตร ภู่เงิน
ฉันอยากไปเที่ยวปักษ์ใต้บ้านเธอ
อยากไปเจอทะเลและหาดทราย
เขาบอกฉันทะเลมีปลามากมาย
ฉันอยากได้ปลามาเลี้ยงเอาไว้ดู
หากไปจะกรอกน้ำทะเลใส่ขวด
กลับมาอวดเพื่อนฉันด้วยให้อิษฉา
ลงเล่นน้ำทะเลให้ชื่นในอุรา
กลับบ้านมาจะคุยโม้ให้เพื่อนฟัง
แต่มีข่าวคราวปักษ์ใต้บ้านของเธอ
ตอนนี้ที่ฉันเจอไม่เหมือนแต่ก่อน
ผู้คนเกรงกลัวภัยไม่เป็นอันนอน
ปักษ์ใต้มีเรื่องเดือดร้อนฉันห่วงเธอ
ฉันห่วงว่าเธอจะเป็นยังไงบ้าง
ภัยรอบข้างเธอหวาดกลัวบ้างไหม
เพื่อนของเธอทุกคนเขาเป็นไง
สบายกายสุขใจกันดีหรือเปล่า
ฉันจะไปหาเธอที่ปักษ์ใต้
จะเอาของฝากมากมายไปเยี่ยม
ขนกำลังใจไปให้เธอเต็มเปี่ยม
ให้เธอได้เทียมท้าสู้กับพาลภัย
แต่เธอต้องสัญญาจะพาฉันเที่ยว
พาฉันเทียวดูทะเลให้สุขสรรค์
ดำน้ำดูปลาและปะการังกัน
นั่งแลหวันตกทะเลกับฉันเอย
หน้าส่วนตัว
1394
