31 ธันวาคม 2545 21:35 น.
อัลมิตรา
....งามเอ๋ยงามตา
ดุจว่าพระจันทร์อันเฉิดฉาย
พิศมัยได้มองพริ้มผ่องพราย
แวววายได้เห็นเป็นสุขจริง
สำนวนชวนชมช่างสมแท้
ตละแม่แท้งามตามแบบหญิง
ไมตรีมีมากนักอ้างอิง-
แอบพริ้งพราวจิตสนิทเอย ฯ
.....วจีเอ๋ยวจี
สนทนาครานี้เสมือนสรวล
ยิ้มรื่นชื่นภักดิ์ถ้าหากครวญ-
ใคร่ล้วนชวนชมภิรมย์สราญ
ร่ายคำย้ำความตามที่คิด
ด้วยจิตคิดปรารถน์มาตรผสาน
ความนี้ที่ร่ายให้เยาวมาลย์
สุขสราญพลันชื่นระรื่นเอย ฯ
31 ธันวาคม 2545 21:08 น.
อัลมิตรา
(๑)
โอ้วันนี้สุดท้ายปลายปีแล้ว
คงไม่แคล้วคำนึงถึงนวลเจ้า
เดินชื่นชมดมกลิ่นถวิลเยา-
วเรศเจ้าห่างไกลไม่ชายตา
(๒)
พุดน้ำบุษย์สูดกลิ่นคลายสิ้นโศก
ลมกรรโชกอกหวามยามหวลหา
ดอกเรื่อเหลืองเรืองรองผ่องอุรา
เคยเคียงพามาชมดมดอกงาม
(๓)
พุ่มไม่สูงจูงมือถือดอมเด็ด
ประดุจเกร็ดบุษราคัมนำใจหวาม
กลีบดอกงามย้ำยวลให้หวลตาม
ดุจดังถามตามหาเวลาไกล
(๔)
เพลาดอกออกมากยากลืมหลง
กลิ่นกรุ่นคงหลงติดชิดเชยใฝ่
ครั้นเมื่อโรยโหยหาและอาลัย
ยังฝังใจคล้ายน้อง...ต้องไกลกัน
(๕)
เป็นไม้พุ่มกลุ่มไบไม่โตใหญ่
เขียวไสวชม้ายเห็นเช่นสุขสันต์
สองสามเมตรเด็ดดอมย่อมได้พลัน
ดอกเหลืองนั้นพลันเรื่อเหลือใจชม
(๖)
ใบรูปรีที่ยาวไม่เท่าดอก
ใบมักออกเดียวดายคล้ายเหมาะสม
สีมันเลื่อมเพรื่อมพราวคราวชื่นชม
ดอกนั้นข่มสีสรรพลันตื่นตา
(๗)
ครั้นเมื่อบานสคราญงามช่างล้ำเลิศ
แสนพราวเพริศบรรเจิดใจให้ค้นหา
ปลายดอกแยกแปลกกลีบรีบชายตา
เจ็ดส่วนคราลมต้องย่อมผ่องพรรณ
(๘)
มีกลิ่นหอมดอมดมภิรมย์รื่น
แสนสดชื่นดื่นสุคนธ์จนหฤหรรษ์
อยู่สองวันเจ้านั้นกลับโรยพลัน
ดอกเหลืองนั้นพลันเปลี่ยนเลียนส้มแซม ฯ
30 ธันวาคม 2545 22:54 น.
อัลมิตรา
ไม้โบราณก้านใบไสวแปลก
เป็นรอยแยกแผกพันธุ์นั้นสวยสม
องค์ล้นเกล้าเราปลูกยุคนิยม
ร.ห้าชมภิรมย์ใจในกระถาง
ประเทศไทยมีใว้มากมายพันธุ์
ห้าร้อยนั้นพลันตรึกตรึกครวญอย่าง
มีในดินถิ่นชุ่มชอุ่มทาง
อีกเกาะข้างอย่างไม้คล้ายเถาวัลย์
ดูใบเฟิร์นเพลินไปคล้ายใจพี่
ช่างมากมายไมตรีที่รังสรรค์
กิ่งใบแยกแปลกไปคล้ายเคียงกัน
ดุจพี่นั้นมั่นในฤทัยตน
แม้นแตกแยกแปลกกายให้เหินห่าง
ยังเอื้อนอ้างอย่างเฟิร์นเพลินชมฝน
ใบงามงดสดชื่นรื่นกมล
อีกทานทนพ้นกาลอยู่นานปี ฯ
30 ธันวาคม 2545 22:21 น.
อัลมิตรา
เถาเจ้าเลื้อยเอื้อยอิ่งอิงค้างคู่
พินิจดูรู้ว่าช่างงามสม
ดอกชมพูชูช่อรอใครชม
อยากเด้ดดมสมสู่ชมพูนาง
ดอกเป็นรูปหัวใจคล้ายใจพี่
เอื้อนวจีมีใกล้ไม่เหินห่าง
ถิ่นกำเนิดเกิดไกลไม้เดินทาง
จากเดินร้างเม็กซิโก...มาโตไทย
ไม้เถาทอดยอดยาวดอกพราวสะพรั่ง
ตลอดทั้งขวบปีอวดสีใส
เลื้อยพันรั้วคลุมร้านละลานใจ
ภมรใคร่เคลียเคล้าเฝ้าจับจอง
พวงชมพูดูเถิดช่างเฉิดโฉม
ดุจคำโลมพี่อ้างดังสนอง
สีชมพูชูเชิดเพริศน่ามอง
หวังนวลน้องต้องใจให้เฝ้าชม ฯ
30 ธันวาคม 2545 21:34 น.
อัลมิตรา
แว่วสำเนียงเสียงหลงพวงหา
ดุจนกกาป่าดอยคอยส่งเสียง
เฝ้าชะแง้แลมองต้องสำเนียง
ฤาบ่ายเบี่ยงเลี่ยงกายหลีกหายไป
ครั้นเงียบงันพลันเพ่งเล็งตรงกิ่ง
ยังเห็นลิงอิงอายใต้ไม้ใหญ่
ชะเง้อแลแค่หน้าพาชื่นใจ
ช่างสดใสได้เห็นเป็นขวัญตา
หน้าจิ้มลิ้มกริ้มกรุ่มมารุมจ้อง
ต่างร่วมร้องพ้องเสียงเยี่ยงหรรษา
ไป่โศกเศร้าเย้าหยอกออกกิริยา
เป็นทีท่าว่าสนุกทุกตัวตน
คงจะมีที่น้อยคอยกุมกอด
เกรงเล็ดลอดยอดไม้คล้ายล่องหน
แต่ตัวเราคราวนี้สิอับจน
ให้หมองหม่นด้นดั้นตราบวันวาย ฯ
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
1287
