25 กุมภาพันธ์ 2546 21:49 น.
				
												
				
								อัลมิตรา
		
					
				
 
บางเรื่อง...
ยากยิ่งนักเกินขับขาน
บอกผ่านเป็นตัวอักษร
ปวดแปลบหัวใจสั่นคลอน
ทุกข์ย้อนความเหงาเศร้าตรม
ขมเอยเคยผ่านมามาก
ยากพรากลืมเลยรสขม
หวานเชื่อมใจจิตชิดชม
ติดลมดื่มดำรสหวาน 
				
			 
			
				25 กุมภาพันธ์ 2546 21:43 น.
				
												
				
								อัลมิตรา
		
					
				
 
อย่าเอ่ยว่า... ฉันคือคนที่เธอตามหา
อย่าเอ่ยว่า... วิญญ์เราผูกพันมั่น
อย่าเอ่ยว่า... คิดถึงฉันทุกคืนวัน
อย่าเอ่ยว่า... เคยฝันถึงกันทุกคืน
คำใดที่เธอเคยบอกกล่าว
ถ้อยหยอกเย้าด้วยความหวานชื่น
เพียงผ่านวันกลับไม่ยั่งยืน
ใจหยิบยื่น... แล้วหมายทวงคืนกลับไป
ปล่อยฉันให้อยู่อย่างโดดเดี่ยว
กลางน้ำเชี่ยวเรือน้อยลอยคว้างให้
ชีพคงจบสิ้นกลางสายชลาลัย
ปิดตำนาน... เรื่องหัวใจของวันวาน
   				
			 
			
				22 กุมภาพันธ์ 2546 15:26 น.
				
												
				
								อัลมิตรา
		
					
				
เหมือนกับมีชีวิตเพื่อผิดหวัง 
รักกี่ครั้งก็คลาดอนาถไหม 
ทั้งรักร้างรักซ้อนแสนอ่อนใจ 
จะมีใครเอื้อเศษความเมตตา 
อยู่ระหว่างคืนวันท้อรันทด
อนาคตมืดมนจนไร้ค่า
อยากให้เธอคนดีชุบชีวา 
ขอร้องอย่าเมินพี่ ... คนมีเมีย 
  				
			 
			
				21 กุมภาพันธ์ 2546 22:05 น.
				
												
				
								อัลมิตรา
		
					
				
...ฝากความถึงเพื่อนข้า............หากยิน 
บ้านมิตรภาพงามโสภิณ............แจ่มจ้า 
วงศาหมู่ญาติสิ้น.....................แวะย่าง เยือนนา 
บ่งสืบตำนานกล้า.....................เกริกก้องฤทัยงาม ฯ 
...ไมตรีมีฝากให้......................หมู่ชน 
ล้ำเลิศเพริศยามยล.................ยั่งคล้าย 
ฟ้าสิ้นบ่ลามปน........................เปื้อนจิต หมองนา 
ดินกลบยังยากร้าย..................หลบสิ้นมลายสูญ ฯ				
			 
			
				20 กุมภาพันธ์ 2546 20:59 น.
				
												
				
								อัลมิตรา
		
					
				
เหตุไฉนไยเศร้านงเยาว์เอ๋ย
ศศิเคยเผยแสงแห่งความหวัง
อย่าหวั่นไหวใจหวาดปราศพลัง
อย่ามัวนั่งฝังตนให้ปนตรม
ยิ้มระรื่นชื่นบานสราญหนอ
จะเคียงคลอรอเดือนเยือนสุขสม
ดารารายหมายชี้วจีชม
เอื้อนคารมชมดาวคราวเคียงกัน
แม้นราตรีนี้เบือนแสงเดือนส่อง
จักกล่อมน้องพ้องคำเป็นกาพย์ฉันท์
จักร่ายเรียงเสียงแว่วแน่วเพียงจันทร์
มากสีสรรวรรณกรรมอร่ามใจ
แม้นไร้คืนดื่นดาวให้เฝ้ามอง
จักร้อยกรองต้องคำย้ำขานไข
แล้วเอื้อนเอ่ยเผยพจน์สบถไป
ให้สุขใจหมายกล่อมถนอมนวล ฯ