29 เมษายน 2550 00:28 น.
				
												
				
								อัลมิตรา
		
					
				
 ๏ นั่งอ่านกลอนเงียบเงียบอย่างเรียบง่าย
เปล่าปลีกกายเหินห่างเส้นทางฝัน
เพราะการงานที่ชุลมุนวุ่นทั้งวัน
ยุ่งยากเกินจัดสรรแบ่งปันใคร
เรื่องสารพันงานสุมที่ทุ่มเท
จนยากเลี่ยงโต๋เต๋เตร็ดเตร่ไหน
เช้าจรดเย็นต้องประชุมสุดกลุ้มใจ
บ่อยครั้งนั่งเบื้อใบ้ .. ไร้อารมณ์
อยากโลดแล่นหลุดกรอบการงานบ้าง
นอกเส้นทางที่จำเพาะความเหมาะสม
เราเขียนกลอนด้วยใจใฝ่ชื่นชม
เพื่อคลายตรมผ่อนเหงา .. คิดเท่านี้
แต่มิเคยมุ่งหวังเด่นทางกลอน
แม้ผู้สอนสนับสนุนลุ้นเต็มที่
เรามิเคยอ้างตนชนชาว"-กวี-"
ด้วยรู้ดียังห่างไกลในชั้นเชิง ๚ะ๛
๏ นั่งอ่านกลอนเงียบเงียบอย่างเรียบง่าย
เปล่าปลีกกายเหินห่างเส้นทางฝัน
เพราะการงานที่ชุลมุนวุ่นทั้งวัน
ยุ่งยากเกินจัดสรรแบ่งปันใคร
เรื่องสารพันงานสุมที่ทุ่มเท
จนยากเลี่ยงโต๋เต๋เตร็ดเตร่ไหน
เช้าจรดเย็นต้องประชุมสุดกลุ้มใจ
บ่อยครั้งนั่งเบื้อใบ้ .. ไร้อารมณ์
อยากโลดแล่นหลุดกรอบการงานบ้าง
นอกเส้นทางที่จำเพาะความเหมาะสม
เราเขียนกลอนด้วยใจใฝ่ชื่นชม
เพื่อคลายตรมผ่อนเหงา .. คิดเท่านี้
แต่มิเคยมุ่งหวังเด่นทางกลอน
แม้ผู้สอนสนับสนุนลุ้นเต็มที่
เรามิเคยอ้างตนชนชาว"-กวี-"
ด้วยรู้ดียังห่างไกลในชั้นเชิง ๚ะ๛
				
			 
			
				25 เมษายน 2550 00:00 น.
				
												
				
								อัลมิตรา
		
					
				
๏ ต้องทุ่มเทหัวใจเท่าใดหนอ
จึงเพียงพอที่จะให้บางใครเห็น
ฤๅ พนอคลอเคล้าทุกเช้าเย็น
ประพฤติเช่นทุกครั้งเขาสั่งมา 
รักกันเพื่ออะไรใคร่ครวญย้อน
เฉกละครสารพันมากปัญหา
เมื่อบางใครตัดสินหมิ่นวาจา
ถูกยัดเยียดข้อหาจนล้าใจ
ถ้าความรักที่มีเหมือนโดนกลบ
รักควรจบเสียทีจะดีไหม
ต่างคนต่างแยกย้ายหายหน้าไป
ต่างคนต่างลาไกลโดยไม่คืน
หากสำนึกในใจ "- มิใช่คู่ -"
ที่เป็นอยู่ทำให้บางใครฝืน
รักเบื้องหน้าเห็นชัดมิหยัดยืน
จะกล้ำกลืนต่อไปทำไมกัน ๚ะ๛
				
			 
			
				20 เมษายน 2550 00:15 น.
				
												
				
								อัลมิตรา
		
					
				
๏ จตุคาม,จตุคาม,รามเทพ
พอสังเขป,พอกลุ้ม ผู้ลุ่มหลง
โอ้พุทธะสอนสั่งให้ยั้งปลง
แต่มนุษย์ยังงวยงงเหมือนจงใจ
มัวศรัทธาในวัตถุเฉกลุถึง
พระธรรมซึ่งเคยประจักษ์กลับผลักไส
ต่างเบียดเสียดแย่งยื้อกว้านซื้อไป
ทันสมัยแผกผิดวิกฤตกรรม
แลยกย่องศักดิ์สิทธิ์อิทธิฤทธิ์เลิศ
เทพประเสริฐพยุงใจผู้ใฝ่ถลำ
สิ่งประดิษฐ์คะเนผลจากคนทำ
ฤๅ ตอกย้ำผู้นับถือคือพุทธจริง  ๚ะ๛
				
			 
			
				15 เมษายน 2550 22:37 น.
				
												
				
								อัลมิตรา
		
					
				
 ๏ ยามคืนแสนสงัดให้.............พิจารณา
ธรรมซึ่งองค์พระศาสดา.........บ่งชี้
ปฏิจสมุปบาท พา................จิตสงบ
จึงใคร่ครวญสิ่งนี้...................นั่นโน้นฉะนี้ไฉน ๚
๏ สรรพสิ่งมีอุบัติขึ้น................แผกกัน
หากแต่คงสามัญ-..................ญลักษณ์แล้
ความไม่เที่ยงทุกข์อัน............ปรากฏ
อีกอนัตตาจริงแท้................ต่างต้องจำนน ๚
๏ สรรเสริญทรัพย์ลาภพร้อม...ศักดินา
ยศศักดิ์ความปรารถนา............มากล้น
จมปลักยากนำพา....................สลัดหลีก
ยามอิฏฐารมณ์พ้น...............จึ่งต้องตรอมใจ ๚
๏ โลกธรรมน้ำจิตข้อง..............เกี่ยวกัน
มวลมนุษย์คิดผูกพัน................บ่เว้น
ตราบไตรลักษณ์ฤทธิ์มหันต์...ปรากฏ
โทมนัสจึงบีบเค้น....................จิตให้กำสรวล ๚ะ๛
๏ ยามคืนแสนสงัดให้.............พิจารณา
ธรรมซึ่งองค์พระศาสดา.........บ่งชี้
ปฏิจสมุปบาท พา................จิตสงบ
จึงใคร่ครวญสิ่งนี้...................นั่นโน้นฉะนี้ไฉน ๚
๏ สรรพสิ่งมีอุบัติขึ้น................แผกกัน
หากแต่คงสามัญ-..................ญลักษณ์แล้
ความไม่เที่ยงทุกข์อัน............ปรากฏ
อีกอนัตตาจริงแท้................ต่างต้องจำนน ๚
๏ สรรเสริญทรัพย์ลาภพร้อม...ศักดินา
ยศศักดิ์ความปรารถนา............มากล้น
จมปลักยากนำพา....................สลัดหลีก
ยามอิฏฐารมณ์พ้น...............จึ่งต้องตรอมใจ ๚
๏ โลกธรรมน้ำจิตข้อง..............เกี่ยวกัน
มวลมนุษย์คิดผูกพัน................บ่เว้น
ตราบไตรลักษณ์ฤทธิ์มหันต์...ปรากฏ
โทมนัสจึงบีบเค้น....................จิตให้กำสรวล ๚ะ๛
				
			 
			
				13 เมษายน 2550 18:26 น.
				
												
				
								อัลมิตรา
		
					
				
๏ เพลงกระบี่อันรุ่มร้อน.......รุนแรง 
แสนอุกอาจผาดแผลง.........เผ็ดร้อน 
รุกรับฉับไวแสดง................กลยุทธ-  ศาสตร์เฮย 
กายพุ่งมุ่งทะยานย้อน..........ดิ่งจ้องโจมตี ๚ 
๏ มือขยับกายเขยิบย้าย.......แยบยล 
ตาเพ่งเล็งอริจน.................สั่นสะท้าน 
กายสงบแต่ใจตน...............ตระหนักอยู่ 
ฤๅนี่คืออีกด้าน...................แห่งเจ้ายุทธภูมิ ๚ 
๏ ยามรุกบุกเร่งเร้า..............โรมรัน 
ยามรับคราวคับขัน................เคลื่อนคล้อย 
ยามรบต่างครบครัน...............อาวุธ 
ยามรักมักกร่ายถ้อย..............กล่อมฟ้าศศิธร ๚ 
๏ วรยุทธสุดลึกล้ำ..................เหลือประมาณ 
เพลงกระบี่ช่างเหิมหาญ.........ยิ่งแล้ 
ยืนชมยิ่งละลนละลาน..............อีกระรื่น 
จึงเอ่ยคำชมแม้......................แปลกถ้อยอย่าถือ ๚ะ๛